Διοικητικό Εφετείο Αθηνών, Αριθμός Απόφασης: 998/2023 (Τμήμα 15ο Τριμελές)
Προεδρεύουσα: Ειρήνη Γαρδικιώτη, Εφέτης Δ.Δ.
Εισηγήτρια: Καλλιόπη Τριανταφύλλου, Εφέτης Δ.Δ.
________________________________________
Αντίθετες εφέσεις κατά οριστικής απόφασης του Τριμελούς Διοικητικού Πρωτοδικείου Αθηνών, με την οποία έγινε εν μέρει δεκτή αγωγή των ήδη εκκαλούντων – εφεσιβλήτων και αναγνωρίσθηκε η υποχρέωση του εφεσιβλήτου – εκκαλούντος Ελληνικού Δημοσίου να τους καταβάλει χρηματική ικανοποίηση λόγω ψυχικής οδύνης που υπέστησαν από τον θάνατο του οικείου τους κατά την παραμονή του στο Κέντρο Υποδοχής και Ταυτοποίησης (Κ.Υ.Τ.) στη Μόρια της Λέσβου. Διατάξεις Ε.Σ.Δ.Α. και Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, άρθρο 105 ΕισΝΑΚ και άρθρο 932 Α.Κ. Κρίση ότι, κατά το ένδικο χρόνο, ο θανών συγγενής των εκκαλούντων – εφεσιβλήτων δεν τελούσε υπό κράτη, ήταν υπήκοος τρίτης χώρας και είχε εκφράσει την επιθυμία να αιτηθεί διεθνή προστασία, γεγονός, όμως, που δεν αναιρεί τις υποχρεώσεις που υπείχαν οι αρχές της Υπηρεσίας Υποδοχής και Ταυτοποίησης περί παροχής υλικών συνθηκών. Κρίση, περαιτέρω, ότι οι υλικές συνθήκες που παρασχέθηκαν στον θανόντα (σκηνή καλοκαιρινού τύπου εκτός των κύριων εγκαταστάσεων του Κ.Υ.Τ. σε συνθήκες δριμύτατου ψύχους) ισοδυναμούσαν με περιέλευση αυτού σε συνθήκες έσχατης υλικής στέρησης. Επίσης, κρίση ότι παρ’ ότι δεν αποδείχθηκε ότι τα όργανα του Ελληνικού Δημοσίου ενθάρρυναν τους μετανάστες στη χρήση αυτοσχέδιων πυρών, πλην, όμως, από κανένα στοιχείο δεν προέκυψε ότι οι αρμόδιες αρχές του Κ.Υ.Τ. της Λέσβου έλαβαν τα κατάλληλα μέτρα προκειμένου να εξαλείψουν την πρακτική αυτή. Τέλος, κρίση ότι ο θανών συνετέλεσε στο θάνατο του συμμετέχοντας στην πρακτική του ανάμματος αυτοσχέδιων πυρών προς αντιμετώπιση των πολύ χαμηλών θερμοκρασιών, η συμπεριφορά του, όμως, αυτή δεν διέκοψε την αιτιώδη συνάφεια μεταξύ των παραλείψεων του Ελληνικού Δημοσίου και του θανάτου του, ενώ αβάσιμος τυγχάνει ο ισχυρισμός του Ελληνικού Δημοσίου περί ανωτέρας βίας. Συνεπώς, στοιχειοθετείται ευθύνη του Ελληνικού Δημοσίου για το θάνατο του συγγενούς των εφεσιβλήτων – εκκαλούντων, ενώ παρίστανται εύλογα και εναρμονιζόμενα με τα διδάγματα της κοινής πείρας και την αρχή της αναλογικότητας τα ποσά που επιδικάστηκαν με την εκκαλούμενη. Απορρίπτει τις εφέσεις.