Εξευτελιστικές συνθήκες κράτησης. Δικαίωμα κρατουμένου σε προσωπική ελευθερία και ασφάλεια. Δεύτερη απόφαση ΕΔΔΑ που αφορά Covid-19.
Ο προσφεύγων ήταν εκτίοντας την ποινή του έμεινε στις φυλακές σε απομόνωση χωρίς πρόσβαση σε φυσικό φως για 77 ημέρες, και τις περισσότερες μέρες απ΄ αυτές δεν είχε και δυνατότητα σωματικής άσκησης. Σε μεταγενέστερη κράτησή του σε φυλακές τοποθετήθηκε στον ίδιο χώρο με άτομα τα οποία βρίσκονταν σε καραντίνα λόγω Covid-19. Συνολικά, το Δικαστήριο έκρινε τις συνθήκες κράτησης ως εξευτελιστικές.
Το ΕΔΔΑ έκρινε επίσης ότι οι αρχές δεν είχαν ακολουθήσει τα οριζόμενα από τη νομοθεσία κατά τις διαδικασίες απέλασης και ότι οι λόγοι της κράτησης του προσφεύγοντα είχαν πάψει να ισχύουν από ένα χρονικό σημείο και έπειτα. Έκρινε επίσης ότι οι αρχές δεν είχαν παραβιάσει το δικαίωμα του προσφεύγοντος σε προσφυγή στο δικαστήριο, καθώς απέτρεψαν την επικοινωνία του με δικηγόρο, και δεν του αποδόθηκε επαρκής νομική εκπροσώπηση.
Το Δικαστήριο του Στρασβούργου διαπίστωσε ομόφωνα: α) παραβίαση λόγω εξευτελιστικής μεταχείρισης (άρθρο 3), β) παραβίαση του δικαιώματος σε προσωπική ελευθερία και ασφάλεια (άρθρο 5 § 1) και γ) παραβίαση δικαιώματος ατομικής προσφυγής (άρθρο 34) και επιδίκασε ποσό 25.000 ευρώ για ηθική βλάβη.
echrcaselaw