H αφορμή του παρόντος είναι η έξης ερώτηση ανώτερου δικαστικού λειτουργού :
«.Ας υποθέσουμε ότι δημοσιοποιούνται οι αριθμοί λογαριασμού μου στο διαδίκτυο,ότι ένας «εγκληματίας» διάδικος που θέλει να με βλάψει καταθέτει με διατραπεζικό έμβασμα ή μέσω e–banking ένα χρηματικό ποσόν στον άνω λογαριασμό μου. Το γεγονός το αγνοώ (αλλά και το μαθαίνω κάποια στιγμή ) και εκείνος για επιτύχει αναβολήτης υποθέσεως ή αίτηση εξαιρέσεως μου ή άδικη καταδίωξη μου,το δημοσιοποιεί,πώς προστατεύομαι, πως μπορώ να αποδείξω ότι δεν δωροδοκήθηκα ;»
Έμεινα άφωνος και προ του υπαρκτού κινδύνου και προ της αδυναμίας αντιδράσεως σε τέτοια υπαρκτή απειλή.
Το δικαστικό Σώμα θρηνεί θύματα από εγκληματικές ενέργειες τρομοκρατών αλλά και ανθρώπων του κοινού ποινικού δικαίου. Σήμεραδεν υπάρχουν φοβισμένοι δικαστές και στην Ελλάδα της «διαφθοράς»,χρειαζόμαστε γενναίους και έντιμους δικαστές .
Είναι πραγματικά να ν’ ανησυχεί κανείς πώς έχει μας εγκαταλείψει ο «κοινός νούς» σε ζητήματα τεράστιας σημασίας ,όπως η απονομή της Δικαιοσύνηςκαι προστασίας των λειτουργών της. Φαίνεται πως υπάρχουν κάποιοι λόγοι που επιδιώκεται η δημοσιοποίηση των δηλώσεων «ποθενέσχες» των δικαστικών λειτουργών. Ο λόγος είναι η διαφάνεια. Δεν γεννάται αμφιβολία ότι η υποβολή και ο έλεγχος των δηλώσεων «πόθεν έσχες» είναι απολύτως αναγκαίοι όροι για την εμπέδωση του κράτους δικαίου ,την διαφάνεια και τον αυστηρό έλεγχο της διαφθοράς. Όμως ο αντίλογος που προκαλεί την ανάγκη στάθμισης είναι ότι η δημοσιοποίηση των στοιχείων αυτών (αριθμού τραπεζικών λογαριασμών, Τράπεζας ,αριθμού ταυτότητας, ΑΦΜ, τηλεφώνου, διευθύνσεως κατοικίας, εγγυτέρων συγγενών ) δεν είναι πάντοτε απαραίτητη στον επιδιωκόμενο σκοπό ,αλλά είναι και εξόχως επικίνδυνη ενιότε.. Εάν κάποιος με εγκληματική συμπεριφορά θέλει να συλλέξει πληροφορίες για τον δικαστή που θα δικάσει ή δίκασε την υπόθεση του ,αυτό καθίσταται πλέον απολύτως ευχερές.Ο κίνδυνος είναι ακριβώς ο ίδιος από την αποκάλυψη των στοιχείων οργάνων των υπηρεσιών που προασπίζουν την εθνική και την κοινωνική ασφάλεια. Τέτοιο «δώρο» για την πραγμάτωση των ανόμων ενεργειών κανείς δεν θα μπορούσε να φαντασθεί. Ακούγεται δε ότι θα αφορά η δημοσιοποίηση μόνον τους ανώτατους δικαστές. Η σκέψη και μόνο γεννά τρόμούποπτοι είναι Ανώτατοι Δικαστές ή αυτοί φαίνεται δεν εκβιάζονται και δεν απειλούνται!Αυτή η υπόδειξη και ως ιδέα είναι προσβλητική της αξιοπρέπειας των ανθρώπων αυτών. Αντί όλων αυτών των «ανοησιών»μήπως οδηγούμεθα πλέον σ’ ένα Κράτος που δεν θα σέβεται και θα υπερασπίζεται ούτε τους υπερασπιστές του ;Νομίζω ότι η αναγκαία στάθμιση των δεδομένων που οδηγεί μοιραία ότι οι κίνδυνοι είναι περισσότεροι από το προσδοκώμενο αποτέλεσμα.«Δεν ξέρω κατά πόσον ο νόμος των πιθανοτήτων ισχύει στα Μαθηματικά ,σας λέω ότι στηνΙστορίαισχύει απολύτως»[1]
Άλλωστε αν έτσι οδηγούμεθα στην έμμεση κατάλυση της δικαστικής ανεξαρτησίας τότε αναγκαία η ρήση του Δημοσθένη«Τα δεδικασμεν’ακυραποιείν ,δεινόνανόσιον και δήμου καταλυσις»
ΑΝΤΩΝΗΣ Π.ΑΡΓΥΡΟΣ