Αρχή της ισότητας – Καθορισμός συντελεστών ανταποδοτικών τελών καθαριότητας και φωτισμού
Λόγος περί αναιτιολογήτου της προσβαλλομένης κανονιστικής αποφάσεως, καθ’ ό μέρος αναφέρονται στον καθορισμό για τις “λοιπές χρήσεις” συντελεστού μεγαλυτέρου σε σχέση με τον ορισθέντα για τις κατοικίες, είναι απορριπτέα, διότι, εφ’ όσον ο νομοθέτης προβλέπει ευθέως διαφορετικό συντελεστή για τις κατοικίες, δεν απαιτείτο ειδική αιτιολόγηση για την θέσπιση μεγαλυτέρου συντελεστή για τους χώρους άλλης χρήσεως, η διάκριση δε αυτή του νόμου δεν παρίσταται αδικαιολόγητη και δεν αντίκειται προς την αρχή της ισότητας εν όψει των κατά κοινή πείρα υφισταμένων διαφορών μεταξύ των κατοικιών και των ακινήτων άλλης (επαγγελματικής) χρήσεως (πρβλ. ΣτΕ 4280/1980, 2867, 2064, 844/1978)