Το δικαστήριο έκρινε ότι παρότι το ένδικο βοήθημα αποτελεί προσφυγή ουσίας, η εκδίκαση της οποίας υπάγεται στα τακτικά διοικητικά δικαστήρια, ενόψει των περιστάσεων (τελικώς αυτή απορρίφθηκε ως απαράδεκτη) και για λόγους οικονομίας της δίκης, κατ’ εξαίρεση και κατ’ ανάλογη εφαρμογή της διάταξης του άρθρου 34 παρ. 1 εδ. ε΄ του ν.1968/1991 (Α΄ 150), έπρεπε να διακρατήσει και δικάσει την προσφυγή (πρβλ. ΣτΕ 2788/2015, ΣτΕ 1663/2001).