Από τις διατάξεις του ν. 2946/2001 δεν προβλέπεται δυνατότητα επιβολής προστίμου για παράβαση της νομοθεσίας περί υπαίθριας διαφημίσεως εις βάρος του κυρίου του ακινήτου, επί του οποίου έχουν τοποθετηθεί διαφημιστικές πινακίδες, εφ’όσον δεν έχει προβεί ο ίδιος στην τοποθέτησή τους, αλλά έχει παραχωρήσει σε τρίτο πρόσωπο το δικαίωμα χρήσεως και εκμεταλλεύσεως του ακινήτου για το σκοπό αυτό.Η εκμίσθωση ακινήτου από τον ιδιοκτήτη του σε τρίτο πρόσωπο για την άσκηση δραστηριότητας σχετικής με την τοποθέτηση διαφημιστικών πινακίδων, δεν συνιστά περίπτωση «εκμεταλλεύσεως χώρου υπαίθριας διαφήμισης», κατά την έννοια της παρ.1 του άρθρου 8 του ν. 2946/2001 και, συνεπώς, δεν είναι δυνατόν να στοιχειοθετηθεί επί της βάσεως αυτής ευθύνη του ιδιοκτήτη του ακινήτου.
ΣτΕ 266/2016 (Δ’ Τμήμα)
4. Επειδή, στο άρθρο 4 παρ.2 του ν.2946/2001 «Υπαίθρια διαφήμιση …» (Α΄ 224) ορίζεται ότι «Σε κάθε υπαίθρια διαφήμιση πρέπει να αναγράφεται, σε εμφανές σημείο, το ονοματεπώνυμο ή η επωνυμία και η διεύθυνση του διαφημιστή ή του διαφημιζομένου και ο αριθμός της άδειας που χορηγήθηκε κατά το επόμενο άρθρο. Υπαίθριες διαφημίσεις στις οποίες δεν αναγράφονται τα ανωτέρω αφαιρούνται αμέσως με ευθύνη του Δημάρχου ή του Προέδρου της Κοινότητας …» και στο άρθρο 5 παρ.1 ότι «Για την υπαίθρια διαφήμιση, απαιτείται προηγούμενη άδεια η οποία χορηγείται με απόφαση του Δημάρχου ή του Προέδρου της Κοινότητας, ύστερα από αίτηση που συνοδεύεται από τα απαραίτητα στοιχεία για τον προσδιορισμό του τέλους και προηγούμενη καταβολή του τέλους διαφήμισης που προβλέπεται στο άρθρο 15 του β.δ. 24.9/20.10.1958 … άδεια απαιτείται επίσης για την τοποθέτηση πλαισίων από τον διαφημιστή ή τον διαφημιζόμενο …». Περαιτέρω, στο άρθρο 8 του εν λόγω νόμου προβλέπεται ότι «1. Στους διαφημιστές καθώς και σε όσους μισθώνουν και εκμεταλλεύονται χώρους υπαίθριας διαφήμισης επιβάλλεται πρόστιμο σύμφωνα με τα οριζόμενα στις επόμενες παραγράφους σε περίπτωση παράβασης των διατάξεων του νόμου αυτού, καθώς και των κατ’ εξουσιοδότησή του εκδιδόμενων κανονιστικών πράξεων 2. Το πρόστιμο επιβάλλεται με απόφαση του Δημοτικού ή Κοινοτικού Συμβουλίου, στα όρια του οποίου τελέστηκε η παράβαση … 3. Το ύψος του προστίμου ανέρχεται από πεντακόσιες χιλιάδες (500.000) δραχμές μέχρι δέκα εκατομμύρια (10.000.000) δραχμές και επιβάλλεται αναλόγως με τις περιστάσεις. 4. … 5. Πρόστιμο κατά τα οριζόμενα στις προηγούμενες παραγράφους επιβάλλεται και σε βάρος των διαφημιζομένων, στις περιπτώσεις που προβάλλεται υπαίθρια διαφήμιση εκτός των χώρων που έχουν καθοριστεί σύμφωνα με τις διατάξεις του παρόντος για την προβολή τους». Εξ άλλου, με το άρθρο 49 παρ.4 του ν. 3659/2008 (Α΄ 77) προστέθηκε περ.ι στην παρ.1 του άρθρου 1 του ν. 702/1977 (Α΄ 268), με την οποία προβλέφθηκε ότι υπάγεται στην αρμοδιότητα του οικείου Διοικητικού Εφετείου η εκδίκαση αιτήσεων ακυρώσεων κατά ατομικών διοικητικών πράξεων που αφορούν την έκδοση αδειών υπαίθριων διαφημίσεων και επιγραφών, καθώς και την αφαίρεση παράνομων υπαίθριων διαφημίσεων και επιγραφών και την επιβολή σχετικών προστίμων.
5. Επειδή, σύμφωνα με την ανωτέρω διάταξη του άρθρου 1 παρ.1 περ.ι του ν. 702/1977, που προστέθηκε με το άρθρο 49 παρ.4 ν.3659/2008, παραδεκτώς ασκήθηκε από τους εφεσιβλήτους αίτηση ακυρώσεως ενώπιον του Διοικητικού Εφετείου Θεσσαλονίκης κατά της υπ’αριθμ. 176/2011 αποφάσεως του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Πυλαίας – Χορτιάτη, με την οποία επιβλήθηκε εις βάρος τους πρόστιμο για παράβαση των διατάξεων του ν. 2946/2001 περί υπαίθριας διαφήμισης. Περαιτέρω δε, παραδεκτώς, κατ’άρθρο 5 του ν.702/1977, ασκείται από τον εκκαλούντα Δήμο η υπό κρίση έφεση κατά της αποφάσεως του Διοικητικού Εφετείου Θεσσαλονίκης που εξεδόθη επί της ανωτέρω αιτήσεως ακυρώσεως των εφεσιβλήτων.
6. Επειδή, με το άρθρο 12 παρ. 2 του ν. 3900/2010 (Α΄ 213) προστέθηκε στην παράγραφο 1 του άρθρου 58 του π.δ. 18/1989 (Α΄ 8) δεύτερο εδάφιο, σύμφωνα με το οποίο «Η έφεση επιτρέπεται μόνον όταν προβάλλεται από τον διάδικο, με συγκεκριμένους ισχυρισμούς που περιέχονται στο σχετικό δικόγραφο, ότι δεν υπάρχει νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας ή ότι υπάρχει αντίθεση της προσβαλλομένης αποφάσεως προς τη νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας ή άλλου ανωτάτου δικαστηρίου είτε προς ανέκκλητη απόφαση διοικητικού δικαστηρίου». Κατά την έννοια της ανωτέρω διατάξεως, ως ισχυρισμοί, η προβολή των οποίων με το δικόγραφο της εφέσεως απαιτείται επί ποινή απαραδέκτου αυτής, νοούνται εκείνοι που αναφέρονται σε συγκεκριμένο νομικό ζήτημα, αναγόμενο στην ερμηνεία των κανόνων που εφαρμόσθηκαν από την εκκαλουμένη απόφαση και η επίλυση του οποίου ήταν αναγκαία για τη διάγνωση της υποθέσεως (ΣτΕ 4328/2012, 1218/2014, 3886/2015).
7. Επειδή, από τα στοιχεία του φακέλου της υποθέσεως προκύπτουν τα εξής : Μετά την σύνταξη των υπ’αριθμ…….-…../24.9.2010 εκθέσεων αυτοψίας της Δημοτικής Αστυνομίας του Δήμου Πυλαίας, με τις οποίες διαπιστώθηκε ότι επί ακινήτου κειμένου στην περιφερειακή οδό της Θεσσαλονίκης (μετά τη γέφυρα του κόμβου δεξιά) είχαν τοποθετηθεί από την εταιρεία «……………..» διαφημιστικές πινακίδες, χωρίς να έχουν τηρηθεί οι διατάξεις των άρθρων 4 παρ.2 και 5 παρ.1 του ν. 2946/2001, εξεδόθη η υπ’αριθμ. 176/2011 απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου Πυλαίας – Χορτιάτη, με την οποία επιβλήθηκε εις βάρος των εφεσιβλήτων, ως συνιδιοκτητών του εν λόγω ακινήτου, πρόστιμο συνολικού ύψους 7.500 ευρώ, κατ’επίκληση του άρθρου 8 του ν. 2946/2001. Κατά της πράξεως επιβολής του προστίμου οι εφεσίβλητοι άσκησαν αίτηση ακυρώσεως ενώπιον του Διοικητικού Εφετείου Θεσσαλονίκης, με την οποία συνυπέβαλαν στοιχεία (και, συγκεκριμένα τα από 18.12.2007 μισθωτήρια συμβόλαια τριετούς διάρκειας), από τα οποία προέκυπτε ότι, κατά το κρίσιμο χρονικό διάστημα, είχαν εκμισθώσει το επίμαχο ακίνητο στην προαναφερθείσα διαφημιστική εταιρεία για την εγκατάσταση διαφημιστικών πλαισίων και την τοποθέτηση διαφημιστικών πινακίδων. Με την εκκαλουμένη απόφαση κρίθηκε ότι, υπό τα ανωτέρω δεδομένα, δεν ήταν νόμιμη η επιβολή του ενδίκου προστίμου εις βάρος των εφεσιβλήτων. Ειδικότερα, το δικάσαν Διοικητικό Εφετείο δέχθηκε ότι, κατά τα οριζόμενα στο άρθρο 8 του ν.2946/2001, σε περιπτώσεις εκμισθώσεως χώρου υπαίθριας διαφημίσεως, το πρόστιμο επιβάλλεται εις βάρος εκείνου που μισθώνει και εκμεταλλεύεται τον χώρο, ενώ δεν μπορεί να επιβληθεί, εφ’όσον δεν υπάρχει ειδική νομοθετική πρόβλεψη, και εις βάρος του κυρίου του ακινήτου, ο οποίος δεν έχει σχέση με την διενεργουμένη διαφήμιση. Με τις ανωτέρω σκέψεις το Διοικητικό Εφετείο έκανε δεκτή την αίτηση ακυρώσεως των εφεσιβλήτων και ακύρωσε την πράξη επιβολής του προστίμου.
8. Επειδή, ο εκκαλών Δήμος αμφισβητεί την ορθότητα της ανωτέρω κρίσεως της εκκαλουμένης αποφάσεως, προβάλλει δε με το δικόγραφο της εφέσεως ότι επί του ως άνω τιθεμένου νομικού ζητήματος, επί του ζητήματος, δηλαδή, αν είναι δυνατόν να επιβληθεί πρόστιμο, κατ’επίκληση του άρθρου 8 του ν.2946/2001, εις βάρος του κυρίου ακινήτου, επί του οποίου έχει τοποθετηθεί διαφημιστική πινακίδα, κατά παράβαση των διατάξεων του εν λόγω νόμου, από τρίτο πρόσωπο, στο οποίο ο κύριος έχει εκμισθώσει το ακίνητο, δεν υφίσταται νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας. Δεδομένου δε ότι επί του ανωτέρω ζητήματος, το οποίο αφορά την ερμηνεία των εφαρμοστέων στην ένδικη υπόθεση κανόνων δικαίου, δεν υπήρχε, πράγματι, κατά τον χρόνο ασκήσεως της υπό κρίση εφέσεως νομολογία του Δικαστηρίου, η έφεση αυτή ασκείται παραδεκτώς κατά την προπαρατεθείσα διάταξη του άρθρου 12 παρ.2 του ν. 3900/2010 (άρθρο 58 παρ.1 εδ.β π.δ. 18/1989) και ο σχετικός λόγος εφέσεως πρέπει να εξετασθεί κατ’ουσίαν.
9. Επειδή, κατά τη ρητή διατύπωση της διατάξεως της παρ.1 του άρθρου 8 του ν. 2946/2001, η οποία ως αφορώσα την επιβολή κυρώσεως είναι στενώς ερμηνευτέα (πρβλ. ΣτΕ 1853-4/2008, 2579/1966), το πρόστιμο για παράβαση των διατάξεων του ως άνω νόμου και των κατ’εξουσιοδότηση αυτού εκδιδομένων κανονιστικών πράξεων επιβάλλεται στους διαφημιστές, καθώς και σε όσους μισθώνουν και εκμεταλλεύονται χώρους υπαίθριας διαφήμισης. Επίσης, στην παρ.5 του ιδίου άρθρου προβλέπεται περίπτωση επιβολής προστίμου και εις βάρος των διαφημιζομένων. Με τις ανωτέρω διατάξεις, αντιθέτως, δεν προβλέπεται δυνατότητα επιβολής προστίμου για παράβαση της νομοθεσίας περί υπαίθριας διαφημίσεως εις βάρος του κυρίου του ακινήτου, επί του οποίου έχουν τοποθετηθεί διαφημιστικές πινακίδες, εφ’όσον δεν έχει προβεί ο ίδιος στην τοποθέτησή τους, αλλά έχει παραχωρήσει σε τρίτο πρόσωπο το δικαίωμα χρήσεως και εκμεταλλεύσεως του ακινήτου για το σκοπό αυτό. Εξ άλλου, η εκμίσθωση ακινήτου από τον ιδιοκτήτη του σε τρίτο πρόσωπο για την άσκηση δραστηριότητας σχετικής με την τοποθέτηση διαφημιστικών πινακίδων, δεν συνιστά περίπτωση «εκμεταλλεύσεως χώρου υπαίθριας διαφήμισης», κατά την έννοια της παρ.1 του άρθρου 8 του ν. 2946/2001 και, συνεπώς, δεν είναι δυνατόν να στοιχειοθετηθεί επί της βάσεως αυτής ευθύνη του ιδιοκτήτη του ακινήτου κατά την ανωτέρω διάταξη, όπως αβασίμως προβάλλεται από τον εκκαλούντα Δήμο, δεδομένου ότι από την διατύπωση της ως άνω διατάξεως συνάγεται ότι ο νομοθέτης αναφέρεται στην εκμετάλλευση των χώρων διά της τοποθετήσεως διαφημιστικών πινακίδων, προβλέπει δε την επιβολή του προστίμου εις βάρος των προσώπων που ασκούν την σχετική δραστηριότητα και είναι αμέσως υπεύθυνα για την τοποθέτηση των πινακίδων αυτών. Σύμφωνα με τα προαναφερθέντα, το δικάσαν Διοικητικό Εφετείο κατ’ ορθή ερμηνεία της εφαρμοστέας διατάξεως του άρθρου 8 παρ.1 του ν. 2946/2001 προέβη στην ακύρωση της ένδικης πράξεως επιβολής προστίμου εις βάρος των εφεσιβλήτων, τα δε περί του αντιθέτου προβαλλόμενα από τον εκκαλούντα Δήμο πρέπει να απορριφθούν καθώς και η υπό κρίση έφεση στο σύνολό της.