ΣτΕ 2369/2018 (Ε΄τμήμα) Έννοια δάσους- γεωργική εκμετάλλευση και παραχώρηση δασικής έκτασης

 

Προσβαλλόμενη: Αίτηση ακύρωσης κατά πράξεως του Διευθυντή Δασών, κατά το μέρος που με αυτήν απορρίφθηκε διοικητική προσφυγή του αιτούντος κατά πράξεως […] του Δασάρχη και κατά της […] αποφάσεως του Διευθυντή Δασών Φωκίδας. Με τις τελευταίες αυτές πράξεις, είχε απορριφθεί αίτημα  του αιτούντος για παραχώρηση προς γεωργική εκμετάλλευση, δυνάμει του άρθρου  47 του ν. 998/1979, εκτάσεως 924,95 τ.μ, στην Τοπική Κοινότητα […].

 

Αρμοδιότητα: Οι πράξεις με τις οποίες, εξουσιαστικώς και με ειδική διοικητική διαδικασία, κατ’εξαίρεση παρέχουν κατά χρήση εκτάσεις δασικού χαρακτήρα για γεωργική εκμετάλλευση, προκειμένου να εξυπηρετηθεί δημόσιος σκοπός,  ο οποίος δεν συνδέεται με στεγαστική ή άλλου είδους αποκατάσταση, αλλά με την ενίσχυση  της γεωργικής οικονομίας και την προστασία των δασικών οικοσυστημάτων, δεν έχουν αποκαταστατικό χαρακτήρα. Για τον λόγο αυτόν από την έκδοση των πράξεων αυτών γεννώνται ακυρωτικές διαφορές, αφού αυτές δεν ως αντικείμενο την ύπαρξη, έκταση ή προσβολή αποκαταστατικού δικαιώματος.

 

Έννοια δάσους: άρθρο 3 ν. 998/1979

 

Έννοια γεωργικής εκμετάλλευσης άρθρο 47 ν. 998/1979

 

Σύμφωνα με το άρθρο 47 του ν.998/1979 απαγορεύεται η εκχέρσωση δασών, προκειμένου να αποδοθούν  σε οποιασδήποτε φύσεως αγροτική εκμετάλλευση. Κατ’ εξαίρεση επιτρέπεται, μεταξύ άλλων, σε φυσικά πρόσωπα η εκχέρσωση δασικών εκτάσεων ή η χρήση ασκεπούς εκτάσεως ή διάκενου εντός δάσους ή δασικής εκτάσεως,  με τις υποκειμενικές (φυσικά πρόσωπα κλπ) και αντικειμενικές (εμβαδόν και μορφολογία εκτάσεως) προϋποθέσεις καθώς και τους περιοριστικά αναφερόμενους τρόπους που προβλέπουν οι εν λόγω διατάξεις (γεωργική, δενδροκομική καλλιέργεια κλπ), προς το σκοπό της αγροτικής καλλιέργειας και υπό τον όρο ότι δεν παραβλάπεται η λειτουργία του δασικού οικοσυστήματος από την απώλεια του φυσικού του στοιχείου. Η συνδρομή της τελευταίας αυτής προϋποθέσεως διαπιστώνεται βάσει της μελέτης της παραγράφου 2 του παρόντος. Περαιτέρω, προκειμένου να εγκριθεί επέμβαση στις περιοριστικά αναφερόμενες εκτάσεις του άρθρου 47 του ν. 998/1979, όπως ισχύει, πρέπει να συντρέχουν αθροιστικά και οι προϋποθέσεις της παραγράφου 4 του ως άνω άρθρου. Τέλος, εκτάσεις οι οποίες είχαν εκχερσωθεί για γεωργική καλλιέργεια προ της ισχύος του Συντάγματος του 1975 και διατηρούν τη χρήση αυτή έως σήμερα δεν υπάγονται στις προστατευτικές των δασών ρυθμίσεις.

 

Κρίσεις του δικαστηρίου: O ο χαρακτήρας μιας έκτασης ως αναδασωτέας αρκεί αφ’ εαυτού για την υπαγωγή της στη δασική νομοθεσία, σύμφωνα με το άρθρο 3 παρ. 5 του ν. 998/1979 (βλ ΣτΕ 1050/2011, 2104/2013, 1182/2016), η νομιμότητα δε της πράξεως αναδάσωσης, η οποία έχει ατομικό χαρακτήρα, δεν είναι επιτρεπτό να ερευνάται παρεμπιπτόντως (πρβλ. ΣτΕ 4405/2009, 2481/2009, 2957/2008, 1182/2016, κ.ά.).

 

ΈΝΝΟΙΑ ΔΑΣΟΥΣ- ΥΠΑΓΩΓΗ: Εξάλλου, από τα προεκτεθέντα στοιχεία της αιτιολογίας της προσβαλλομένης πράξεως παρίσταται επαρκώς θεμελιωμένη η κρίση ότι η επίδικη έκταση εμπίπτει στην ευρύτερη κηρυχθείσα ως αναδασωτέα τοιαύτη. Περαιτέρω, ο νόμος αρκείται στην κάλυψη μίας εκτάσεως από δασική βλάστηση, ώστε να χαρακτηρίζεται αυτή ως δασική, χωρίς να ασκεί επιρροή η, τυχόν, πενιχρότητα της βλάστησης αυτής, ενώ εφόσον μία έκταση καλύπτεται από βλάστηση δασικού χαρακτήρα, όπως εν προκειμένω (πλατάνια), η συνδρομή των λοιπών προϋποθέσεων χαρακτηρισμού της ως δάσους ή δασικής, τις οποίες αναφέρει ο νόμος στο άρθρο 3 (ύπαρξη δασοβιοκοινότητος, βιολογική ισορροπία, κλπ) θεωρείται αυταπόδεικτη (667/2004, 2625/2003, 2325, 2243/2000). Επομένως, μόνη η διαπίστωση εν προκειμένω ότι η επίδικη έκταση καλύπτεται από πλατάνια και δεν αποτελεί “διάκενο”, αρκεί για το χαρακτηρισμό της ως δασικής, χωρίς να ασκεί επιρροή η τυχόν έλλειψη υπόροφης βλαστήσεως. Τέλος, ούτε ο ισχυρισμός του αιτούντος ότι η επίδικη έκταση συνορεύει με “όμορες ιδιοκτησίες” αρκεί για να κλονίσει το χαρακτήρα της εκτάσεως ως δασικής, δεδομένου ότι αφενός μεν δεν αποδεικνύεται ο χαρακτήρας των ιδιοκτησιών αυτών, αφετέρου δε και υπό την εκδοχή ότι  ήθελε θεωρηθεί ως αγροτικός ο χαρακτήρας αυτών, πάντως, δεν προκύπτει αντίφαση ως προς την περιγραφή της δασικής βλαστήσεως στην επίμαχη έκταση, τα μορφολογικά δεδομένα της οποίας κρίνονται αυτοτελώς. Με τα δεδομένα αυτά, η προσβαλλόμενη πράξη αιτιολογείται νομίμως και ευρίσκει νόμιμο έρεισμα στη διάταξη του άρθρου 47 του ν. 998/1979, όπως ισχύει.

 

 

 

 

 

 

 

Total
0
Shares
Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *