ΣτΕ 2080/2017 Β΄Τμήμα:
O φόρος που επιβάλλεται από τις διατάξεις του άρθρου 13 παρ.2 του Κώδικα Φορολογίας Εισοδήματος (ν.2238/1994) έχει τον χαρακτήρα φόρου εισοδήματος. Τούτο προκύπτει τόσο από την ένταξη των σχετικών ρυθμίσεων στον Κώδικα Φορολογίας Εισοδήματος όσο και εν όψει του ιστορικού αυτής. Ο εν λόγω φόρος επιβάλλεται κατ’ αρχήν αυτοτελώς με εξάντληση της φορολογικής υποχρεώσεως στην προσαύξηση της περιουσίας που προκύπτει από την πώληση μετοχών ημεδαπών ανώνυμων εταιριών μη εισηγμένων στο Χρηματιστήριο Αθηνών, ήτοι στο κέρδος που προσπορί-ζεται ο πωλών τις μετοχές από την μεταβίβαση αυτή, εν όψει της υπεραξίας τους (βλ. ΣτΕ 1896/2016). Συνεπώς, η επιβολή φόρου εισοδήματος, κατά την εν λόγω διάταξη, προϋποθέτει περιουσιακή προσαύξηση. Ως εκ τούτου, σε περίπτωση αναστροφής πωλήσεως μετοχών με συνέπεια την επιστροφή του καταβληθέντος τιμήματος, ο καταβληθείς φόρος εισοδήματος καθίσταται αχρεώστητος και πρέπει είτε να επιστραφεί στον πωλητή είτε να συμψηφιστεί με τον φόρο εισοδήματος που ο ίδιος τυχόν οφείλει για την ίδια χρήση. Εξ άλλου, σε περίπτωση που ο κατά τα ανωτέρω φόρος εισοδήματος καταβλήθηκε από τον αγοραστή ως αλληλεγγύως υπεύθυνο, σύμφωνα με τα οριζόμενα στο άρθρο 13 του Κ.Φ.Ε., λόγω μη καταβολής από τον υπόχρεο πωλητή, το δικαίωμα επιστροφής νομίμως ασκείται από τον καταβαλλόντα τον φόρο αγοραστή.