Πηγή: nomosphysis.org.gr
Περίληψη
– H δυνατότητα κατ’ επανάληψη χρήσεως των συγκεκριμένων εξουσιοδοτήσεων, δυνάμει των οποίων επιχειρείται η προσαρμογή της ελληνικής νομοθεσίας προς πράξεις των οργάνων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, εν προκειµένω δε προς οδηγίες, στοιχεί και προς τη φύση των οδηγιών αυτών, οι οποίες δεσμεύουν μεν το κράτος µέλος ως προς το επιδιωκόμενο αποτέλεσµα, καταλείπουν, όμως, σ’ αυτό την ευχέρεια επιλογής του τρόπου και των μέσων επίτευξης του αποτελέσματος. Όταν, εποµένως, υφίστανται περισσότεροι τρόποι επίτευξης του σκοπούμενου αποτελέσματος, τότε το κράτος διατηρεί την ευχέρεια να επιλέξει τον προσήκοντα, κατά την κρίση του, τρόπο είτε κατά την αρχική προσαρμογή, είτε, εφόσον ο επιλεγείς τρόπος κριθεί ότι παρουσιάζει ελλείψεις ή ότι δεν εξυπηρετεί επαρκώς το σκοπό της οδηγίας ή είναι, κατά την κρίση της Διοικήσεως, δυσλειτουργικός και υφίσταται προσφορότερος, κατά την αυτή κρίση, τρόπος, τότε η εξουσιοδότηση επιτρέπει την, δυνάμει αυτής, ευέλικτη προσαρμογή της νομοθεσίας, με τροποποίηση ή συμπλήρωση της αρχικής πράξης προσαρμογής. Δεν απαιτείται δε ως προϋπόθεση της κατ’ επανάληψη χρήσης της εξουσιοδοτήσεως η τροποποίηση ή συμπλήρωση της ίδιας της οδηγίας. Η δυνατότητα, βεβαίως, αυτή έχει ως όριο τη μη παραβίαση των οριζομένων από την οδηγία και την επίτευξη του αποτελέσµατος στο οποίο αυτή αποβλέπει.
Συνεπώς, ο περί του αντιθέτου προβαλλόμενος λόγος, με τον οποίο, πάντως, δεν προβάλλεται ότι οι επιχειρηθείσες τροποποιήσεις παραβιάζουν το σκοπό της οδηγίας, πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμος.
Τούτο δε, ανεξαρτήτως του ότι, όσον αφορά στο άρθρο 17 της προσβαλλόμενης ΚΥΑ, αυτό απλώς επαναλαμβάνει κατά λέξη το ταυτάριθμο άρθρο της ΚΥΑ 3418/07/2002/30.5.2002, ενώ το άρθρο 13 συμπληρώθηκε μόνον με δεύτερο εδάφιο, το οποίο περιορίζεται σε παραπομπή στους ορισμούς ήδη από μακρού ισχύουσας υπουργικής απόφασης.
Πρόεδρος: Αθ. Ράντος
Εισηγητής: Μ.Ε. Παπαδημήτρη