10. Επειδή, στον τομέα των κρατικών ενισχύσεων, τα εθνικά δικαστήρια δύνανται να επιλαμβάνονται διαφορών, οι οποίες τα υποχρεώνουν να ερμηνεύουν και να εφαρμόζουν την έννοια της προβλεπομένης από το άρθρο 107 παρ. 1 της ΣΛΕΕ ενισχύσεως, προκειμένου να κρίνουν αν ένα κρατικό μέτρο που ελήφθη χωρίς να τηρηθεί η διαδικασία του προβλεπομένου από το άρθρο 108 παρ. 3 της ΣΛΕΕ προηγούμενου ελέγχου, έπρεπε να είχε υποβληθεί στη διαδικασία αυτή. Αντιθέτως, τα εθνικά δικαστήρια δεν είναι αρμόδια να αποφαίνονται περί του εάν ένα κρατικό μέτρο ενίσχυσης είναι συμβατό ή μη με την κοινή αγορά. Η κρίση αυτή εμπίπτει στην αποκλειστική αρμοδιότητα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, η οποία ασκείται υπό τον έλεγχο του δικαστή της Ευρωπαϊκής Ένωσης (βλ. ΔΕΚαποφάσειςτης 22-3-1977, C-78/76, Steinike & Weinlig, της 21-11-1991, C-354/90, Fédération nationale du commerce extérieur des produits alimentaires και Syndicat national des négociants et transformateurs du sammon, της 8-11-2001, C-143/99, Adria-Wien Pipeline και Wietersdorfer & Peggauer Zementwerke, της 18-7-2007, C-119/05, Lucchini, της 9-8-1994, C-44/93, Namur-Les assurances du credit SA καιΣτΕ 2202/2010, 2406/2014, 1448/2018).
11. Επειδή, με την υπ’ αριθ. […] απόφασή της η Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατέληξε στο συμπέρασμα να μην εγείρει αντιρρήσεις στην υιοθέτηση του θεσπισθέντος με το άρθρο 143Δ του ν. 4001/2011 και την υπ’ αριθ. […] απόφαση της Ρ.Α.Ε. Μεταβατικού Μηχανισμού Αποζημίωσης Ευελιξίας. Ειδικότερα, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αξιολόγησε την επάρκεια του συστήματος μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας, τις απαιτήσεις του συστήματος για ευέλικτο παραγωγικό δυναμικό, ενόψει και της αυξανόμενης διεισδύσεως και μεταβλητότητας των Α.Π.Ε., έλαβε δε υπ’ όψιν την ανάγκη αντιμετώπισης των αιφνίδιων εναλλαγών στη μεταβλητή παραγωγή αιολικής και ηλιακής ενέργειας, με μονάδες παραγωγής που έχουν τη δυνατότητα να προσφέρουν υπηρεσίες ευελιξίας, δηλαδή να αυξάνουν και να μειώνουν αποδοτικά, γρήγορα και με μικρό χρόνο προειδοποίησης την παραγωγή τους, οι παραγωγοί δε αυτοί δικαιούνται τη λήψη αποζημίωσης, προκειμένου να είναι διαθέσιμοι για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας (ή, στην περίπτωση παροχών ζήτησης απόκρισης να είναι έτοιμοι να μειώσουν την κατανάλωση ηλεκτρικής ενέργειας). Κατόπιν τούτων, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, με την προαναφερθείσα απόφασή της, εδέχθη ότι η θέσπιση του Μεταβατικού Μηχανισμού Αποζημίωσης Ευελιξίας συνιστά κρατική ενίσχυση, κατά τα οριζόμενα στο άρθρο 107 παρ. 1 της ΣΛΕΕ, είναι, όμως συμβατός με την εσωτερική αγορά, κατά τα οριζόμενα στην παρ. 3 του ανωτέρω άρθρου.
12. Επειδή, κατά της ανωτέρω αποφάσεως της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, η αιτούσα άσκησε την από 16-11-2018 προσφυγή ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης, σύμφωνα με το άρθρο 263 της ΣΛΕΕ, ζητώντας την ακύρωση της εν λόγω αποφάσεως. Με την προσφυγή της η αιτούσα προέβαλε τους εξής λόγους: α) παράβαση ουσιώδους τύπου της διαδικασίας κατά την εφαρμογή της διατάξεως του άρθρου 108 παρ. 2 και 3 της ΣΛΕΕ, όσον αφορά τη μη κίνηση εκ μέρους της Ευρωπαϊκής Επιτροπής της επίσημης διαδικασίας έρευνας προς διαπίστωση αν ο ένδικος μηχανισμός συμβιβάζεται με την εσωτερική αγορά και β) πρόδηλο σφάλμα εκτίμησης περί το δίκαιο και τα πραγματικά περιστατικά όσον αφορά την κρίση ότι ο ένδικος μηχανισμός πληροί τα κριτήρια για την αξιολόγηση της συμβατότητας της ενίσχυσης με την εσωτερική αγορά με βάση το άρθρο 107 παρ. 3 περ. γ΄ της ΣΛΕΕ και, ειδικότερα, τα κριτήρια της αναγκαιότητας, της αναλογικότητας, της καταλληλότητας, του χαρακτήρα κινήτρου και της αποφυγής αδικαιολόγητων επιπτώσεων στον ανταγωνισμό.
13. Επειδή, όταν η επίλυση της διαφοράς που εκκρεμεί ενώπιον του εθνικού δικαστηρίου εξαρτάται από το κύρος της αποφάσεως της Επιτροπής, από την υποχρέωση ειλικρινούς συνεργασίας απορρέει το καθήκον του εθνικού δικαστηρίου να αναστείλει την ενώπιόν του διαδικασία, έως ότου εκδοθεί από τα δικαιοδοτικά όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης αμετάκλητη απόφαση επί της ασκηθείσης προσφυγής, προκειμένου να αποφευχθεί η έκδοση αποφάσεως αντίθετης με την απόφαση της Επιτροπής (βλ. ΔΕΕ απόφαση της 25-7-2018, C-135/16, Georgsmarienhütte GmbH κ.λπ.).
14. Επειδή, λαμβανομένου υπ’ όψιν ότι η κρίση επί της παρούσης υποθέσεως εξαρτάται από την κρίση περί του συμβατού ή μη του θεσπισθέντος με το άρθρο 143Δ του ν. 4001/2011 και την υπ’ αριθ. […] απόφαση της Ρ.Α.Ε. Μεταβατικού Μηχανισμού Αποζημίωσης Ευελιξίας προς την εσωτερική αγορά, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 107 της ΣΛΕΕ που ανεφέρθησαν στη σκέψη 9, το Δικαστήριο κρίνει ότι, στην προκειμένη περίπτωση, συντρέχει λόγος αναβολής εκδόσεως οριστικής αποφάσεως επί της κρινομένης αιτήσεως ακυρώσεως, μέχρις ότου αποφανθεί το Γενικό Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης επί της προσφυγής που άσκησε η αιτούσα κατά της υπ’ αριθ. C (2018) 4947/30-7-2018 αποφάσεως της Ευρωπαϊκής Επιτροπής