Πηγή: adjustice.gr
20. Επειδή, με την απόφαση 1880/2019 της Ολομελείας του Συμβουλίου της Επικρατείας κρίθηκε κατά πλειοψηφία ότι αντίκειται στο άρθρο 4 παρ. 1 του Συντάγματος η δια των άρθρων 39, 40 και 41 του ν. 4387/2016 θέσπιση ασφαλιστικών εισφορών για την υπαγωγή στην ασφάλιση του Ε.Φ.Κ.Α. των μη μισθωτών ασφαλισμένων στο ίδιο ποσοστιαίο ύψος με εκείνο των ασφαλιστικών εισφορών που ο νόμος προβλέπει για την ασφάλιση των μισθωτών. Για τον λόγο αυτόν, με την ως άνω απόφαση ακυρώθηκαν η 61502/3399/30-12-2016 απόφαση του Υφυπουργού Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης «Προσδιορισμός της βάσης υπολογισμού ασφαλιστικών εισφορών αυτοαπασχολούμενων και ελεύθερων επαγγελματιών από 1.1.2017», όπως αυτή τροποποιήθηκε με την 2559/1453/2.6.2017 απόφαση του Υφυπουργού Εργασίας, Κοινωνικής Ασφαλίσεως και Κοινωνικής Αλληλεγγύης καθώς και η Φ.80000/οικ.60298/1472/ 23.12.2016 απόφαση του ίδιου ως άνω Υφυπουργού με τίτλο «Προθεσμία καταβολής, από 1.1.2017, των ασφαλιστικών εισφορών ασφαλισμένων, ελευθέρων επαγγελματιών και εμμίσθων, οι οποίοι έως την έναρξη του ν. 4387/2016 υπάγονταν στην ασφάλιση του ΟΑΕΕ, του ΕΤΑΑ και του ΟΓΑ». Εξ άλλου, συνεπεία της ακυρωτικής αυτής αποφάσεως, με την απόφαση 1881/2019 της Ολομελείας του Συμβουλίου της Επικρατείας καταργήθηκε, ελλείψει αντικειμένου, η δίκη επί της αιτήσεως ακυρώσεως την οποία οι ήδη αιτούντες είχαν ασκήσει κατά της πρώτης από τις ακυρωθείσες ως άνω πράξεις. Υπό τις δικονομικές αυτές περιστάσεις, η ακύρωση των παραδεκτώς προσβαλλομένων με την κρινόμενη αίτηση πράξεων, οι οποίες, κατά περιεχόμενο, ανάγονται στην, κατά τα εκτεθέντα, συνταγματικώς επιτρεπτή, κατ’ αρχήν, σύσταση του Ε.Φ.Κ.Α. και την ένταξη σ’ αυτόν των υφιστάμενων φορέων κύριας κοινωνικής ασφαλίσεως, για τον λόγο της παραβάσεως της συνταγματικής αρχής της ισότητας συνεπεία της θεσπίσεως ενιαίων κανόνων ασφαλιστικών εισφορών για μισθωτούς και μη μισθωτούς ασφαλισμένους, δηλαδή για τον ίδιο λόγο για τον οποίο έχουν ήδη ακυρωθεί οι σχετικές με τις ασφαλιστικές εισφορές των μη μισθωτών ασφαλισμένων πράξεις, καθίσταται αλυσιτελής για τους αιτούντες, διότι τυχόν τέτοια ακύρωση ουδόλως θα μετέβαλλε το ήδη διαμορφωθέν πλαίσιο της υποχρεώσεως της Διοικήσεως σε συμμόρφωση προς την ανωτέρω 1880/2019 απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας. Συνεπεία δε της ακυρώσεως των σχετικών με τις ασφαλιστικές εισφορές των μη μισθωτών ασφαλισμένων πράξεων αλυσιτελής καθίσταται, κατά την κρατήσασα στο Δικαστήριο γνώμη, και ο λόγος ακυρώσεως της κρινομένης αιτήσεως με τον οποίο πλήσσεται η επάρκεια συνταχθείσας από την Εθνική Αναλογιστική Αρχή εκθέσεως, ως αναλογιστικής μελέτης στην οποία στηρίζεται ο Ε.Φ.Κ.Α., καθ’ όσον η εν λόγω έκθεση είχε λάβει υπ’ όψη, μεταξύ άλλων, για τα συμπεράσματά της, τις εν λόγω ασφαλιστικές εισφορές. Συνεπώς, πρέπει η κρινόμενη αίτηση να απορριφθεί κατά το μέρος κατά το οποίο στρέφεται κατά α) της Φ.80000/οίκ.60871/16291/2.1.2017 αποφάσεως του Υφυπουργού Εργασίας, Κοινωνικής Ασφαλίσεως και Κοινωνικής Αλληλεγγύης με τίτλο “Παύση από 1-1-2017 της λειτουργίας των εντασσομένων στον Ενιαίο Φορέα Κοινωνικής Ασφάλισης Ε.Φ.Κ.Α. φορέων, κλάδων, τομέων και λογαριασμών” και β) της Δ9/56379/14950/ 28.12.2016 αποφάσεως του Υφυπουργού Εργασίας, Κοινωνικής Ασφαλίσεως και Κοινωνικής Αλληλεγγύης με τίτλο “Διορισμός Διοικητή, Υποδιοικητών, ορισμός Προέδρου, και μελών στο Διοικητικό Συμβούλιο του Ενιαίου Φορέα Κοινωνικής Ασφαλίσεως (Ε.Φ.Κ.Α.)”, να γίνει δε δεκτή η παρέμβαση του Ενιαίου Φορέα Κοινωνικής Ασφαλίσεως.
21. Επειδή, ως προς το αλυσιτελές της εξετάσεως του τελευταίου ως άνω λόγου ακυρώσεως μειοψήφησαν ο Πρόεδρος του Δικαστηρίου Ν. Σακελλαρίου, οι Αντιπρόεδροι Ι. Γράβαρης, Γ. Παπαγεωργίου και ο Σύμβουλος Γ. Ποταμιάς, οι οποίοι υποστήριξαν ότι η διάγνωση της αντισυνταγματικότητας των ανωτέρω διατάξεων του ν. 4387/2016 για τον προεκτεθέντα λόγο και η συνακόλουθη, για τον λόγο αυτό, ακύρωση των ως άνω πράξεων (61502/3399/30-12-2016 απόφαση του Υφυπουργού Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης «Προσδιορισμός της βάσης υπολογισμού ασφαλιστικών εισφορών αυτοαπασχολούμενων και ελεύθερων επαγγελματιών από 1.1.2017» – όπως αυτή τροποποιήθηκε με την 2559/1453/2.6.2017 απόφαση του Υφυπουργού Εργασίας, Κοινωνικής Ασφαλίσεως και Κοινωνικής Αλληλεγγύης – και Φ.80000/οικ.60298/1472/23.12.2016 απόφαση του ίδιου ως άνω Υφυπουργού με τίτλο «Προθεσμία καταβολής, από 1.1.2017, των ασφαλιστικών εισφορών ασφαλισμένων, ελευθέρων επαγγελματιών και εμμίσθων, οι οποίοι έως την έναρξη του ν. 4387/2016 υπάγονταν στην ασφάλιση του ΟΑΕΕ, του ΕΤΑΑ και του ΟΓΑ»), δεν καθιστά αλυσιτελή την έρευνα της βασιμότητας του προβαλλόμενου λόγου ακυρώσεως περί ελλείψεως εν προκειμένω της συνταγματικά προβλεπόμενης μελέτης για τη βιωσιμότητα του ΕΦΚΑ. Και τούτο, διότι το ζήτημα της ύπαρξης τέτοιας μελέτης, και δη με το κατάλληλο περιεχόμενο ώστε να εξασφαλίζεται τόσον η τήρηση από τον νομοθέτη των σχετικών συνταγματικών του υποχρεώσεων, όσο και ο αντίστοιχος δικαστικός έλεγχος, καθώς αφορά το έγκυρο της θεσπίσεως και του περιεχομένου εν γένει των επίδικων ρυθμίσεων, υπερβαίνει το πιο πάνω ειδικότερο ζήτημα της ισότητας των προβλεπόμενων με αυτές εισφορών και θα έπρεπε, ως εκ τούτου, να εξετασθεί από το Δικαστήριο για την αποτελεσματικότερη επίλυση της διαφοράς, την οικονομία των δικών και την ασφάλεια του δικαίου.