. Επειδή, σύμφωνα με το άρθρο 47 παρ. 1 του π.δ. 18/1989 (Α΄ 8), σε υπόθεση όπως η παρούσα, εκείνος που επιδιώκει την ακύρωση από το Δικαστήριο κανονιστικής ρύθμισης ή παράλειψης θέσπισης ή τροποποίησης κανονιστικής ρύθμισης περί του ΣΑΟ στην περιοχή όπου κείται το ακίνητο επί του οποίου επικαλείται κυριότητα ή επικαρπία, προκειμένου να θεμελιώσει επαρκώς το έννομο συμφέρον του για την άσκηση του ενδίκου βοηθήματος, δεν αρκεί να επικαλεσθεί και να προσκομίσει στοιχεία από τα οποία να συνάγεται ότι είχε σε κάποιο χρονικό σημείο στο παρελθόν κυριότητα ή επικαρπία επί του ακινήτου (λ.χ. συμβόλαιο κτήσης του εμπράγματος δικαιώματος και πιστοποιητικό μεταγραφής του στο υποθηκοφυλάκειο ή δήλωση του δικαιώματος στο κτηματολόγιο ή πράξη προσδιορισμού ΕΝ.Φ.Ι.Α. παρελθόντος έτους), αλλά οφείλει να επικαλεσθεί παραδεκτώς και να καταθέσει νομίμως στο Δικαστήριο πρόσφορα και επίκαιρα στοιχεία (όπως, ιδίως, κτηματολογικό φύλλο του ακινήτου, πιστοποιητικά του υποθηκοφύλακα περί μεταγραφής και ιδιοκτησίας ή αντίγραφο/εκτύπωση της δήλωσης Ε9 ή της διοικητικής πράξης επιβολής ΕΝ.Φ.Ι.Α.), αναγόμενα στο οικείο έτος φορολογίας, με βάση τα οποία να τεκμηριώνεται επαρκώς, ενόψει των συνθηκών, ότι αυτός έχει το προβαλλόμενο εμπράγματο δικαίωμα και, κατ’ ακολουθίαν, την ιδιότητα του βαρυνόμενου με ΕΝ.Φ.Ι.Α. (βλ. άρ. 1 επ. του ν. 4223/2013) ή/και Τ.Α.Π. (βλ. άρ. 24 του ν. 2130/1993), κατά τον κρίσιμο χρόνο γένεσης της αντίστοιχης φορολογικής οφειλής, το ύψος της οποίας επηρεάζεται από την προσβαλλόμενη κανονιστική ρύθμιση ή παράλειψη τέτοιας ρύθμισης (πρβλ. ΣτΕ 1898/2016, 2066/2016, 2334-2337/2016, 1250/2018 επταμ.).
4. Επειδή, το π.δ. 18/1989 ορίζει, στο εδάφιο β΄ του άρθρου 33, ότι «Η συζήτηση γίνεται αποκλειστικά βάσει των δικογράφων και των εγγράφων που έχουν προσαχθεί προαποδεικτικώς.», στο εδάφιο α΄ της παραγράφου 2 του άρθρου 25, ότι «Υπομνήματα των διαδίκων κατατίθενται στη Γραμματεία έξι πλήρεις ημέρες πριν από τη συζήτηση.» και, στο άρθρο 40, ότι «Κατά τα λοιπά […] εφαρμόζονται αναλόγως οι διατάξεις του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας […]», σύμφωνα με το άρθρο 237 παρ. 1 εδαφ. β΄ του οποίου «Μαζί με τις προτάσεις, οι διάδικοι πρέπει να καταθέσουν και […] όλα τα αποδεικτικά […] έγγραφα που επικαλούνται με τις προτάσεις τους.» Κατά την έννοια των ανωτέρω διατάξεων, ο ασκών αίτηση ακυρώσεως οφείλει, επί ποινή απαραδέκτου της αίτησής του, να επικαλεσθεί και να προσκομίσει με δικόγραφο (και όχι με απλή αίτηση), συγκεκριμένα δε, με το εισαγωγικό δικόγραφο, με δικόγραφο πρόσθετων λόγων ή με υπόμνημα που κατατίθεται έξι πλήρεις ημέρες πριν από τη συζήτηση (ώστε, με βάση την αρχή της αντιμωλίας, να χορηγείται και στον αντίδικο επαρκής δυνατότητα ελέγχου και αντίκρουσης), τα στοιχεία που αποδεικνύουν την ιδιότητα (λ.χ. του κυρίου ακινήτου) στην οποία στηρίζει το έννομο συμφέρον του, εφόσον βέβαια η ιδιότητα αυτή δεν προκύπτει από το διοικητικό φάκελο της υπόθεσης (βλ. ΣτΕ 1898/2016 επταμ., 2067-2068/2016 επταμ., 2334-2337/2016 επταμ., 170-171/2017 επταμ., 2390/2017, 3067/2017, 1250/2018 επταμ.). Συναφώς, δεν συνάγεται κάτι διαφορετικό από το άρθρο 20 του εσωτερικού Κανονισμού του Συμβουλίου της Επικρατείας (απόφαση 19/2013 της Ολομέλειας σε συμβούλιο, Β΄ 2462/2013), περί της πρωτοκόλλησης των δικογράφων και άλλων εγγράφων, όπως αιτήσεων, που κατατίθενται στο Δικαστήριο, αφενός διότι πρόκειται για διάταξη αφορώσα σε ενέργεια του Δικαστηρίου (πρωτοκόλληση εγγράφων που του υποβάλλονται) και όχι στις δικονομικές υποχρεώσεις των διαδίκων και, αφετέρου, διότι η κατά τα ανωτέρω τεκμηρίωση από τον αιτούντα της ιδιότητας στην οποία θεμελιώνει το έννομο συμφέρον του, ως προϋπόθεση του παραδεκτού της αίτησης ακύρωσης που έχει ασκήσει, διέπεται από τη δικονομία περί του Συμβουλίου της Επικρατείας (π.δ. 18/1989) και δεν αποτελεί αντικείμενο ρύθμισης του εν λόγω Κανονισμού, σύμφωνα με τις σχετικές εξουσιοδοτικές διατάξεις των άρθρων 71 (παρ. 1) του π.δ. 18/1989 και 82 (παρ. Α περ. 9) του ν. 1756/1988 (βλ. ΣτΕ 1898/2016, 2334-2337/2016 επταμ., 3067/2017). Εξάλλου, ο διάδικος πρέπει να επικαλείται τα ως άνω αποδεικτικά στοιχεία κατά τρόπο ειδικό και ορισμένο (βλ. ΣτΕ 1898/2016, 2334-2337/2016, 1353/2018 επταμ.).
6. Επειδή, η Διοίκηση δεν έχει, κατ’ αρχήν, υποχρέωση ανάκλησης ή τροποποίησης των κανονιστικών πράξεων που έχει εκδώσει κατ’ εξουσιοδότηση τυπικού νόμου (βλ. ΣτΕ 3046/2002, 1818/2007, 2148/2016, 890/2018). Εξάλλου, κατά το άρθρο 45 παρ. 4 του π.δ. 18/1989, χωρεί αίτηση ακύρωσης της παράλειψης της Διοίκησης να προβεί σε οφειλόμενη νόμιμη ενέργεια, εφόσον ο νόμος της επιβάλλει την υποχρέωση να ρυθμίσει συγκεκριμένο ζήτημα με την έκδοση εκτελεστής διοικητικής πράξης. Τέτοια παράλειψη δεν στοιχειοθετείται, κατ’ αρχήν, όταν ο νόμος παρέχει την εξουσία στη διοικητική αρχή να ρυθμίζει ζήτημα με κανονιστική πράξη, διότι η εκτίμηση της σκοπιμότητας για την έκδοση ή μη κανονιστικής πράξης και για το χρόνο έκδοσής της ανήκει στην ανέλεγκτη από τον ακυρωτικό δικαστή κρίση της διοικητικής αρχής. Κατ’ εξαίρεση, στοιχειοθετείται παράλειψη οφειλόμενης νόμιμης ενεργείας είτε όταν η νομοθετική εξουσιοδότηση επιβάλλει στη Διοίκηση την υποχρέωση να εκδώσει κανονιστική πράξη, εφόσον συντρέχουν ορισμένες αντικειμενικές προϋποθέσεις ή εφόσον τίθεται ορισμένη προθεσμία, είτε όταν η υποχρέωση της Διοίκησης να προβεί σε κανονιστική ρύθμιση προκύπτει ευθέως από το Σύνταγμα (βλ. ΣτΕ 4003/2014 Ολομ.). Εν προκειμένω, το άρθρο 41 του ν. 1249/1982 ναι μεν προβλέπει την περιοδική επανεξέταση και αναπροσαρμογή (ανά διετία ή εντός εύλογου χρόνου μετά την πάροδο αυτής), με κανονιστική πράξη της Διοίκησης, των τιμών εκκίνησης των ακινήτων, ενόψει της μεταβλητότητας της αγοράς των ακινήτων, ώστε οι τιμές αυτές να ανταποκρίνονται, κατά το δυνατόν, στις εκάστοτε διαμορφούμενες αγοραίες αξίες (βλ. ΣτΕ 4003/2014 Ολομ.), αλλά δεν προβλέπει αντίστοιχη υποχρέωση της Διοίκησης για (περιοδική) έκδοση κανονιστικής πράξης όσον αφορά τους Συντελεστές Αξιοποίησης Οικοπέδου (ΣΑΟ), οι οποίοι, άλλωστε, δεν συναρτώνται με τα οικονομικά δεδομένα της αγοράς, αλλά αντιστοιχούν, κατ’ αρχήν, στους ισχύοντες συντελεστές δόμησης, ήτοι σε κανονιστικές ρυθμίσεις του πολεοδομικού καθεστώτος εκάστης περιοχής. Ενόψει των προηγουμένων, δεν στοιχειοθετείται, δια της επίδικης κοινής υπουργικής απόφασης, παράλειψη της Διοίκησης για ανακαθορισμό ή τροποποίηση του ΣΑΟ των ακινήτων στον τομέα…..