ΣτΕ 1652/2020
(Προβληθείς λόγος: εσφαλμένως και κατά παράβαση ουσιώδους τύπου της διαδικασίας το δικάσαν Διοικητικό Εφετείο θεώρησε αορίστους τους προβληθέντες με το υπόμνημα ισχυρισμούς του Δημοσίου σχετικά με το ύψος των αιτουμένων κονδυλίων της αγωγής και επεδίκασε στον αναιρεσίβλητο το ως άνω ποσό)
“12……. Οι λόγοι αυτοί είναι απορριπτέοι, δεδομένου ότι το αναιρεσείον Ελληνικό Δημόσιο δεν είχε αμφισβητήσει το ύψος των ζητουμένων κονδυλίων με την κατά το άρθρο 129 του κυρωθέντος με το άρθρο πρώτο του ν. 2717/1999 (Α΄ 97), Κώδικος Διοικητικής Δικονομίας (ΚΔΔ), όπως το άρθρο αυτό ίσχυε κατά το κρίσιμο χρονικό διάστημα πριν την αντικατάστασή του με το άρθρο 29 του ν. 3900/2010 (Α΄ 213) έκθεση (…), με την οποία και μόνο είναι δυνατή επί αγωγής η προβολή αυτοτελών ισχυρισμών του εναγομένου Δημοσίου ή νομικού προσώπου δημοσίου δικαίου (πρβλ. ΣτΕ 596/17, 1293/2015, πρβλ. και ΣτΕ 1597/2001, 3725/1992, 3449/1994 7μ., 385/1996, 478/1998, 662, 2252/1999, 3981/2000, 4491/2001), ούτε με υπόμνημα έως την συζήτηση της υποθέσεως ενώπιον του Διοικητικού Πρωτοδικείου, αλλά σχετικούς ισχυρισμούς προέβαλε το πρώτον με το ως άνω υπόμνημα (άρθρο 138 παρ. 1 ΚΔΔ) μετά την συζήτηση, με το οποίο μπορούσε να γίνει μόνο ανάπτυξη ήδη προβληθέντων ισχυρισμών (πρβλ. ΣτΕ 1597/2001, 3725/1992, 3449/1994 7μ., 385/1996, 478/1998, 662, 2252/1999, 3981/2000, 4491/2001)…..”