7. Επειδή, προβάλλεται ότι ενόψει της γενικής αρχής της αμεροληψίας των οργάνων της Διοίκησης που καθιερώνεται στο άρθρο 7 του Κώδικα Διοικητικής Διαδικασίας αλλά και βάσει της ερμηνείας των διατάξεων της 44353/1812/19.7.1983 Υπουργικής απόφασης που έγινε δεκτή με την απόφαση ΣτΕ 3122/1988, δεν επιτρέπεται το όργανο που κατά την εν λόγω Υπουργική Απόφαση αποφαίνεται επί των αντιρρήσεων του ενδιαφερομένου (Προϊστάμενος της Πολεοδομίας) να συμπίπτει με το όργανο που εκδίδει την πράξη που προσβάλλεται με αντιρρήσεις (διαταγή κατεδάφισης περίφραξης που εμποδίζει την πρόσβαση στην ακτή), έσφαλε δε το δικάσαν εφετείο δεχόμενο τα αντίθετα, κατόπιν μάλιστα εξετάσεως της συμφωνίας των διατάξεων της ως άνω Υπουργικής απόφασης αποκλειστικά με βάση τις διατάξεις του άρθρου 25 του Κώδικα Διοικητικής Διαδικασίας περί ενδικοφανούς προσφυγής. Όμως, στις προαναφερόμενες διατάξεις των άρθρων 7 και 25 του Κώδικα Διοικητικής Διαδικασίας δεν έχει περιληφθεί, ρητώς, λόγος εξαίρεσης από τη λήψη απόφασης ως δευτεροβάθμιου μονομελούς διοικητικού οργάνου ή από τη συμμετοχή του στη σύνθεση δευτεροβάθμιου συλλογικού οργάνου, προσώπου, το οποίο είχε συμμετάσχει στο πρωτοβάθμιο συλλογικό όργανο ή είχε εκδώσει την υποκείμενη στην ενδικοφανή διαδικασία πράξη ως μονομελές διοικητικό όργανο (πρβλ. ΣτΕ 3757/2007 7μ., 3457/2009 7μ., 4078/2014 7μ.). Δεν δύναται δε να υποστηριχθεί άνευ ετέρου ότι εφόσον η Υπουργική Απόφαση 44353/1812/19.7.1983 καθιστά αρμόδιο τον Προϊστάμενο της Πολεοδομίας να αποφανθεί επί των αντιρρήσεων κατά της πράξης με την οποία διατάσσεται η κατεδάφιση περίφραξης, πρέπει το ίδιο αυτό διοικητικό όργανο να αποκλείεται παντάπασι, εξ αυτού και μόνο του λόγου, από την προηγούμενη λήψη απόφασης περί κατεδάφισης παράνομης περίφραξης, διότι άλλως προκαλεί υπόνοιες μεροληψίας και πρέπει να αποστερηθεί της αρμοδιότητάς του να αποφανθεί τελικώς επί της υποθέσεως. Επειδή δε το ζήτημα αυτό, συνδυαζόμενο με την εφαρμογή των διατάξεων των άρθρων 7 και 25 του Κώδικα Διοικητικής Διαδικασίας, οι οποίες δεν ήταν σε ισχύ κατά την έκδοση της απόφασης ΣτΕ 3122/1988 7μ., εμφανίζει σπουδαιότητα, πρέπει, κατά το άρθρο 14 παρ. 5 του π.δ/τος 18/1989, να παραπεμφθεί προς επίλυση στην επταμελή σύνθεση του Τμήματος