Αναδημοσίευση από: Νόμος και Φύση
Περίληψη
– Η κρίση του δικάσαντος εφετείου περί του επιτρεπτού της συμμετοχής δικαστικού λειτουργού στις επιτροπές των άρθρων 10 παρ. 3 και 14 του ν. 998/1979 και συγκεκριμένα στην ανωτέρω Δευτεροβάθμια Επιτροπή δεν είναι νόμιμη. Η κρινόμενη έφεση πρέπει, κατά το μέρος που πλήσσει την κρίση της εκκαλουμένης για τη νομιμότητα της απόφασης της Δευτεροβάθμιας Επιτροπής Δασικών Αμφισβητήσεων Εφετείου Θεσσαλονίκης να γίνει δεκτή.
Μετά την κατά το ως άνω μέρος εξαφάνιση της εκκαλουμένης (ήτοι, κατά το μέρος που αφορά στο κύρος της 3/23.6.2010 απόφασης της εν λόγω Δευτεροβάθμιας Επιτροπής), το Δικαστήριο χωρεί στην εξέταση της αιτήσεως ακυρώσεως και κρίνει ότι η αίτηση αυτή πρέπει για τον ανωτέρω λόγο που ανάγεται στη συγκρότηση της Επιτροπής αυτής, βασίμως προβαλλόμενο, να γίνει δεκτή, να ακυρωθεί δε η ως άνω απόφαση της ενλόγω Δευτεροβάθμιας Επιτροπής, καθ’ ο μέρος προσεβλήθη με την αίτηση ακυρώσεως.