Πηγή: http://www.adjustice.gr
ΣτΕ 130/2020 Β΄Τμήμα
[…]
7. Επειδή, όπως έχει ήδη κριθεί (ΣτΕ 2342/2019) από το συνδυασμό των διατάξεων που παρατέθηκαν στη σκέψη 3, συνάγεται τόσο από το γράμμα όσο και από τη συστηματική και τελολογική τους ερμηνεία, ότι στο διοικητικό πρόστιμο της περιπτώσεως β΄ της παραγράφου 2 του άρθρου 5 του ν. 2523/1997, που έχει ως βάση την αξία της συναλλαγής, υπόκειται, προκειμένου περί εικονικών ή πλαστών φορολογικών στοιχείων, κατά τα ειδικότερα οριζόμενα στην παράγραφο 10 του ίδιου άρθρου (διπλάσιο της αξίας κάθε στοιχείου), εκείνος ο οποίος, δραστηριοποιούμενος ως επιτηδευματίας κατά την έννοια του Κώδικα Βιβλίων και Στοιχείων και υποκείμενος, ως εκ τούτου, στις διατάξεις του, εκδίδει ή λαμβάνει κατά την ανάπτυξη της σχετικής επιχείρησής του (φανερής ή μη) τέτοια στοιχεία. Αντιθέτως, πρόσωπο στο οποίο η φορολογική αρχή αποδίδει την ιδιότητα του συνεργού ορισμένου επιτηδευματία στην παραγωγή ή τη διακίνηση εικονικών ή πλαστών στοιχείων που αφορούν τον τελευταίο, δεν υπόκειται, από μόνη την ιδιότητα αυτή (του συνεργού) στο διοικητικό πρόστιμο της πιο πάνω διάταξης· η οποία, εντασσόμενη στις διοικητικές κυρώσεις για «παραβάσεις του Κ.Β.Σ.», έχει, ελλείψει ρητής αντίθετης πρόβλεψης, το ίδιο με τον Κώδικα αντικείμενο, αποβλέπει δηλαδή στην συγκεκριμένη παραβατικότητα επιτηδευματιών, θεσπίζοντας, ως ανάλογο προς αυτήν πρόστιμο, το, κατά τ’ ανωτέρω, πολλαπλάσιο της αξίας των συναλλαγών που τους αφορούν. Γιά τον πιο πάνω «συνεργό», παραφυλάσσονται από τις προμνημονευθείσες κυρώσεις εκείνες οι οποίες ρητώς τον καταλαμβάνουν, τουτέστιν, αφενός μεν οι ποινικές των άρθρων 19 και 20 του ν. 2523/1997, αφετέρου δε το διοικητικό πρόστιμο, με σταθερή τη βάση υπολογισμού, που προβλέπεται στην περίπτωση α΄ της παραγράφου 2 του άρθρου 5 του ίδιου νόμου, κατά την παραπομπή της παραγράφου 7 του άρθρου αυτού.