Ένδικη προστασία – Αίτηση αναίρεσης – Παραδεκτό – Όριο ποσού 200.000 ευρώ για διαφορές από διοικητικές συμβάσεις (άρ. 53 παρ. 4 του π.δ. 18/1989) – Συμβατότητα με το ενωσιακό δίκαιο – Αρχές της δικονομικής αυτονομίας, της ισοδυναμίας και της αποτελεσματικότητας
Οι διατάξεις του π.δ. 166/2003 αποτελούν μεταφορά στην εσωτερική έννομη τάξη της οδηγίας 2000/35/ΕΚ, που στοχεύει στην καταπολέμηση των καθυστερήσεων πληρωμών στην εσωτερική αγορά της ΕΕ και προς τον σκοπό αυτό περιέχει ρυθμίσεις τόσο για την έναρξη της τοκοφορίας του λογαριασμού, όσο και για το εφαρμοστέο επιτόκιο. Οι ανάδοχοι εξάλλου δημοσίων έργων που δικαιούνται τόκους υπερημερίας, βάσει των συγκεκριμένων διατάξεων, μπορούν να τους διεκδικήσουν ασκώντας το ένδικο βοήθημα της αγωγής ενώπιον των Διοικητικών Εφετείων, το οποίο αποτελεί ένδικο βοήθημα πλήρους δικαιοδοσίας και είναι συνεπώς αποτελεσματικό, κατά την έννοια του ενωσιακού δικαίου. Εξάλλου, σε περίπτωση που το ποσό της διαφοράς, το οποίο άγεται κατ’ αναίρεση, είναι κάτω του προαναφερόμενου χρηματικού ορίου, τότε, οι σχετικές αποφάσεις των διοικητικών Εφετείων -όπως εν προκειμένω- δεν υπόκεινται στο έκτακτο ένδικο μέσο της αίτησης αναίρεσης βάσει του ν. 3900/2010, χωρίς τούτο να αντίκειται στα άρθρα 4 παρ. 3 και 19 παρ. 1 της ΣΕΕ, στην αρχή της αποτελεσματικότητας και στο άρθρο 47 του Χάρτη ΘΔΕΕ. Στην περίπτωση αυτή, η ομοιόμορφη ερμηνεία και εφαρμογή του ενωσιακού δικαίου από τα Διοικητικά Εφετεία, εξασφαλίζεται μέσω της υποχρέωσης των τελευταίων να αποστείλουν, υπό την επιφύλαξη των ορίων που δέχεται η απόφαση Cilfit (283/81), σχετικό προδικαστικό ερώτημα στο ΔΕΕ, ενώ αν παρανόμως παραλειφθεί η σχετική τους υποχρέωση, τότε ο ιδιώτης θα έχει την δυνατότητα άσκησης αγωγής αποζημίωσης με τις προϋποθέσεις που έχουν τεθεί από το ΔΕΕ. Περαιτέρω, δεν υφίσταται υποχρέωση του ΣτΕ προς αποστολή προδικαστικού ερωτήματος στο ΔΕΕ, διότι, ως προς την ερμηνεία και εφαρμογή του ενωσιακού δικαίου σχετικά με την αποτελεσματική δικαστική προστασία και την συμβατότητα του άρθρου 12 παρ. 1 του ν. 3900/2010, τα ανωτέρω γενόμενα δεκτά βασίζονται σε πάγια νομολογία του ΔΕΕ.