ΣτΕ Ολομ. 1304/2019 Δικαστικοί λειτουργοί – Προαγωγή σε θέση Αντιπροέδρου ΣτΕ – Ένδικη προστασία – Έκταση ακυρωτικού ελέγχου

Πηγή: humanrightscaselaw

ΣτΕ Ολομ. 1304/2019
Δικαστικοί λειτουργοί – Προαγωγή σε θέση Αντιπροέδρου ΣτΕ – Ένδικη προστασία – Έκταση ακυρωτικού ελέγχου 
(Α) Όπως έχει ήδη κριθεί (ΣτΕ Ολομ. 292/1984, 1274/1993, 4356/1997, 114/2012, 2512/2016 κ.ά.), το κατά την έννοια της παραγράφου 6 του άρθρου 90 του Συντάγματος απαράδεκτο της αιτήσεως ακυρώσεως θεσπίζεται για τις αποφάσεις ή πράξεις που εκδίδονται σύμφωνα με τις λοιπές διατάξεις του αυτού άρθρου 90 του Συντάγματος. Ειδικότερα, κατά το μέρος που η πιο πάνω παράγραφος αναφέρεται στην παράγραφο 5 του άρθρου αυτού, το απαράδεκτο αφορά τις αποφάσεις ή πράξεις που εκδίδονται σύμφωνα με τους όρους και περιορισμούς που θεσπίζει η παράγραφος 5 κατά τη γραμματική της διατύπωση. Συνεπώς, δεν εμπίπτουν στο απαράδεκτο και εξετάζονται κατ’ ουσίαν μόνον λόγοι ακυρώσεως που αμφισβητούν τη συνδρομή όρου ή περιορισμού που τίθεται ευθέως από τη διάταξη της παραγράφου 5 του άρθρου 90 του Συντάγματος. Αντιθέτως, δεν είναι παραδεκτοί λόγοι ακυρώσεως, αναγόμενοι σε παράβαση όρων ή περιορισμών που τίθενται από τον κοινό νομοθέτη με το νόμο που προβλέπει η διάταξη αυτή. Οι όροι και περιορισμοί που τίθενται με το νόμο δεν μετουσιώνονται, κατά την έννοια των πιο πάνω συνταγματικών διατάξεων, σε όρους του Συντάγματος και επομένως ο έλεγχός τους εμπίπτει στο απαράδεκτο της παραγράφου 6. Το σύστημα αυτό των κανόνων που θεσπίζουν οι διατάξεις των παραγράφων 5 και 6 του άρθρου 90 του Συντάγματος όσον αφορά τις προαγωγές στις θέσεις του Προέδρου και των Αντιπροέδρων των ανωτάτων δικαστηρίων, οι οποίες παρέχουν στο Υπουργικό Συμβούλιο, που ενεργεί ως όργανο με δημοκρατική νομιμοποίηση, ευρύτατη διακριτική ευχέρεια προς επιλογή από τον κύκλο εκείνων που διαθέτουν τα απαραίτητα τυπικά προσόντα, των πλέον κατάλληλων για τις επίμαχες θέσεις, τίθεται ως αντίβαρο των συνταγματικών εγγυήσεων της δικαστικής ανεξαρτησίας (άρθρο 90 παρ. 1 έως 4 του Συντάγματος), με σκοπό την αποκατάσταση σημείου επαφής μεταξύ της δικαστικής λειτουργίας και της λαϊκής κυριαρχίας, η οποία αποτελεί κατά το άρθρο 1 παρ. 1 του Συντάγματος το θεμέλιο του πολιτεύματος. 
[μειοψήφησαν πέντε μέλη του Δικαστηρίου που υποστήριξαν ότι δεν εμπίπτουν στο απαράδεκτο λόγοι ακυρώσεως με τους οποίους αμφισβητείται όχι η συνδρομή των προϋποθέσεων του εκτελεστικού του Συντάγματος νόμου ή η επιλογή συγκεκριμένου προσώπου, αλλά αυτή καθ’ εαυτήν η διαδικασία των προαγωγών, όπως αυτή οριοθετείται από το όλο πλέγμα των συνταγματικών διατάξεων που αφορούν την οργάνωση και λειτουργία της Δικαιοσύνης] 
(Β) Λόγος ακυρώσεως ότι η προαγωγή σε θέση Αντιπροέδρου ανωτάτου δικαστηρίου, μέλους αυτού, του οποίου ο χρόνος υπηρεσίας στον κατεχόμενο βαθμό υπολείπεται κατά πολύ του χρόνου υπηρεσίας στο βαθμό αυτό των αρχαιοτέρων του δικαστικών λειτουργών που παραλείφθηκαν, και, ειδικότερα εν προκειμένω, η προαγωγή σε θέση Αντιπροέδρου του Συμβουλίου της Επικρατείας του κατέχοντος την 27η θέση στον πίνακα αρχαιότητας Συμβούλου Επικρατείας κατά παράλειψη από τη διαδικασία επιλογής του αιτούντος, που κατέχει την 7η θέση στην επετηρίδα, αντίκειται στο άρθρο 90 παρ. 5 του Συντάγματος, διότι από τη διάταξη αυτή, η οποία πρέπει να ερμηνευθεί υπό το φως των άρθρων 26 και 87 παρ. 1 του Συντάγματος, προκύπτει ότι η επιλογή πρέπει να περιορίζεται μεταξύ αριθμού δικαστών που κατέχουν το πολύ μέχρι και την 10η θέση στην επετηρίδα, εφόσον οι προς πλήρωση θέσεις είναι περισσότερες της μιας. Ο λόγος αυτός, παραδεκτώς προβαλλόμενος, εφόσον ο αιτών επικαλείται παράβαση της διατάξεως της παραγράφου 5 του άρθρου 90 του Συντάγματος, απορρίπτεται ως αβάσιμος, δεδομένου ότι (i) κατά τα ήδη εκτεθέντα, η επιλογή, κατά το άρθρο 90 παρ. 5 του Συντάγματος, το οποίο ερμηνεύεται αυτοτελώς και όχι σε συνδυασμό με άλλες διατάξεις του Συντάγματος, γίνεται μεταξύ όλων των Συμβούλων Επικρατείας που έχουν τα νόμιμα τυπικά προσόντα, κατά την ευρύτατη διακριτική ευχέρεια του Υπουργικού Συμβουλίου, (ii) ναι μεν για την πλήρωση των κορυφαίων θέσεων της Δικαιοσύνης λαμβάνεται υπόψη, μεταξύ των λοιπών κριτηρίων, όπως η ακεραιότητα, η ικανότητα και η αποτελεσματικότητα, η αρχαιότητα, που συνδέεται με την εμπειρία του δικαστικού λειτουργού, τα κριτήρια όμως αυτά επιλογής δεν μετουσιώνονται σε όρους του άρθρου 90 παρ. 5 του Συντάγματος ώστε τυχόν μη τήρησή τους να μπορεί να ελεγχθεί δικαστικά, αντίθετη δε άποψη θα εξουδετέρωνε το απαράδεκτο που θεσπίζεται με το άρθρο 90 παρ. 6 του Συντάγματος 
[με μειοψηφία πέντε μελών του Δικαστηρίου, που υποστήριξαν ότι εν προκειμένω σημειώθηκε κατάφωρη παραβίαση της αρχαιότητας,  η οποία συνιστά προέχον κριτήριο αντικειμενικού χαρακτήρα και μείζονος βαρύτητος, ληπτέο υπόψη από το Υπουργικό Συμβούλιο, καθόσον αντιστοιχεί προς μακρότερη δικαστική υπηρεσία και, άρα, μεγαλύτερη εμπειρία σε σχέση με την απονομή της Δικαιοσύνης](Γ) Από την ανωτέρω ερμηνεία των διατάξεων του άρθρου 90 παρ. 5 και 6 του Συντάγματος δεν προκύπτει οποιαδήποτε σύγκρουση με τις διατάξεις των άρθρων 2 και 19 της Συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ένωση, 47 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και 6 της ΕΣΔΑ, όπως οι διατάξεις αυτές έχουν ερμηνευθεί από το ΔΕΕ και από το ΕΔΔΑ. 
(Δ) Λόγος με τον οποίο προβάλλεται ότι η διάταξη του άρθρου 62 παρ. 3 του Κ.Ο.Δ.Κ.Δ.Λ., η οποία προβλέπει, ως τυπικό προσόν προαγωγής στον βαθμό του Αντιπροέδρου του Συμβουλίου της Επικρατείας τριετή προϋπηρεσία στον βαθμό του Συμβούλου, αντίκειται στο άρθρο 90 παρ. 5 του Συντάγματος, το οποίο απαιτεί κατ’ αρχήν μεγαλύτερη προϋπηρεσία, απορρίπτεται ενόψει του ότι το άρθρο 90 παρ. 5 του Συντάγματος, ούτε κατά το γράμμα του ούτε κατά την έννοιά του, θέτει τέτοιο όρο ή προϋπόθεση.


Total
0
Shares
Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *