ΣτΕ Ε.Α. 244-5/2021
Πρόεδρος: Μ. – Ε. Κωνσταντινίδου
Εισηγητές: Κ. Κατρά, Αικ. Σούκη
Απόρριψη αιτήσεων αναστολής συμμετεχόντων σε διαγωνισμό του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη, που χαρακτηρίστηκε απόρρητος με υ.α., για την «Προμήθεια νέου Ολοκληρωμένου Πληροφοριακού Συστήματος Εντύπων Ασφαλείας (Ο.Π.Σ.Ε.Α.), για την εκτύπωση – προσωποποίηση εντύπων ασφαλείας, συμπεριλαμβανομένου του νέου δελτίου Αστυνομικής Ταυτότητας Ελλήνων Πολιτών – Κάρτας Πολίτη, με τις συναφείς υπηρεσίες Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης».
Κρίθηκε ότι η επίμαχη σύμβαση εξαιρείται από το πεδίο εφαρμογής των οδηγιών 2009/81/ΕΚ και 2014/24/ΕΕ περί δημοσίων συμβάσεων, καθώς και από τις ειδικές «δικονομικές» διατάξεις των νόμων 3978/2011 και 4412/2016. Το Συμβούλιο της Επικρατείας διατηρεί την αρμοδιότητα για την εκδίκαση διαφορών που αναφύονται, μεταξύ της αναθέτουσας αρχής και των ενδιαφερομένων, κατά την διαδικασία που προηγείται της σύναψης δημοσίων συμβάσεων στον τομέα της ασφάλειας και στην περίπτωση που αυτές εξαιρούνται από την οδηγία 2009/81/ΕΚ, λόγω της ιδιαίτερης σπουδαιότητάς τους, του γεγονότος ότι έχουν χαρακτηρισθεί απόρρητες ως εκ του αντικειμένου τους και συνοδεύονται από ειδικά μέτρα προκειμένου να διασφαλιστούν ουσιώδη συμφέροντα ασφαλείας του κράτους, η δε διαδικασία διενέργειάς τους διεξάγεται με όρους και περιορισμούς που δεν απαντώνται στις συνήθεις διαγωνιστικές διαδικασίες. Επομένως, παραδεκτώς ζητείται, εν προκειμένω, προσωρινή δικαστική προστασία με αίτηση αναστολής, κατ’ άρθρο 52 του π.δ. 18/1989, ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας.
Περαιτέρω, ανεξαρτήτως του ζητήματος της νομιμότητας καταβολής από την αιτούσα του παγίου παραβόλου ύψους 50 ευρώ, ενόψει του τρίτου εδαφίου της παραγράφου 1 του άρθρου 36 του π.δ/τος 18/1989 (Α΄ 8) όπως αυτό αντικαταστάθηκε με το άρθρο 21 του ν. 4274/2014 (Α΄ 147), σύμφωνα με το οποίο: «Ειδικώς, σε περίπτωση αιτήσεως αναστολής κατά πράξεων που εντάσσονται σε διαδικασία αναθέσεως διοικητικών συμβάσεων, εφαρμόζονται αναλόγως οι διατάξεις των εδαφίων β΄, γ΄ και δ΄ [της παρ. 1] του άρθρου 5 του ν. 3886/2010 (Α΄ 173)» πάντως, οι λόγοι που προβάλλονται με την αίτηση ακυρώσεως, δεν παρίστανται προδήλως βάσιμοι. Ειδικότερα, με την κρινόμενη αίτηση, η αιτούσα ένωση εταιρειών αμφισβητεί την πληρότητα και επάρκεια της αιτιολογίας της προσβαλλόμενης πράξης, κατά το μέρος της με το οποίο απορρίφθηκε η ένστασή της ως προς τους λόγους με τους οποίους αμφισβήτησε την απόρριψη της προσφοράς της, λόγω των αποκλίσεων που διαπιστώθηκαν στον φάκελο της τεχνικής της προσφοράς από τους απαράβατους όρους των Τεχνικών Προδιαγραφών. Αμφισβητεί, επίσης, τη νομιμότητα της προσβαλλόμενης πράξεως, καθ’ ό μέρος απέρριψε την ένστασή της, αναφορικά με τις πλημμέλειες που επεσήμανε στους φακέλους των συνδιαγωνιζομένων της. Οι ως άνω, όμως, λόγοι ακυρώσεως, ως λόγοι με τους οποίους πλήττεται η αιτιολογία της προσβαλλόμενης πράξης, δεν παρίστανται προδήλως βάσιμοι. Εξάλλου, και οι λόγοι ακυρώσεως με τους οποίους η αιτούσα αμφισβητεί τη νομιμότητα της παράλειψης της Διοίκησης να της χορηγήσει πλήρη πρόσβαση σε όλα τα στοιχεία των προσφορών των συνδιαγωνιζομένων, δεν παρίστανται προδήλως βάσιμοι. Εφόσον, όμως, για το ζήτημα που θίγεται με τους παραπάνω ισχυρισμούς, δεν υπάρχει πάγια νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας ή νομολογία της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας, οι λόγοι αυτοί δεν παρίστανται προδήλως βάσιμοι. Τέλος, η βλάβη την οποία επικαλείται η αιτούσα ένωση, ως οικονομική είναι επανορθώσιμη σε περίπτωση ευδοκίμησης της αιτήσεως ακυρώσεως. Τούτο δε, ανεξαρτήτως των λόγων υπέρτερου δημοσίου συμφέροντος που επικαλείται η Διοίκηση με το έγγραφο απόψεων.