Ένδικη προστασία – Διατάξεις νόμου που άγουν στην παράταση της ισχύος των προσβαλλόμενων πράξεων (άδεια εγκατάστασης και περιβαλλοντικοί όροι ΑΣΠΗΕ), με αποτέλεσμα να διατηρείται το αντικείμενο της δίκης
Δυνάμει των επίμαχων διατάξεων παρατείνεται η ισχύς της πρώτης προσβαλλόμενης πράξης μέχρι και την ημέρα συζήτησης της υπό κρίση υπόθεσης, με συνέπεια να μην συντρέχει περίπτωση κατάργησης της δίκης, κατά το άρθρο 32 παρ. 2 του π.δ. 18/1989. Δοθέντος, όμως, α) ότι οι εν λόγω νομοθετικές διατάξεις ρυθμίζουν γενικώς και αντικειμενικώς το ζήτημα της παράτασης ισχύος, μεταξύ άλλων, των αδειών εγκατάστασης ηλεκτροπαραγωγικών αιολικών σταθμών, όπως ο επίδικος, χωρίς να προκύπτει ότι ο νομοθέτης θέλησε να παρέμβει δι’ αυτών των διατάξεων στο έργο της Δικαιοσύνης, επιλύοντας ο ίδιος την επίδικη διαφορά κατά το αντίστοιχο μέρος, η οποία ήταν εκκρεμής ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας κατά τον χρόνο έκδοσης αυτών, β) ότι αποτέλεσμα των ως άνω νομοθετικών επεμβάσεων είναι η διατήρηση και όχι η απώλεια του αντικειμένου της δίκης στην υπό κρίση διαφορά, ενώ εξάλλου, με το ως άνω περιεχόμενο, οι εν λόγω διατάξεις δεν επηρεάζουν την κατ’ ουσία έκβαση της δίκης και γ) ότι ο χρόνος παράτασης της ισχύος των αδειών εγκατάστασης είναι εύλογος, ενόψει των νέων νομοθετικών εξελίξεων, εν γένει στο χώρο της παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, και ειδικώς όσον αφορά τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας, δεν τίθεται ζήτημα, κατά τούτο, παραβίασης των διατάξεων των άρθρων 2 παρ. 1, 4 παρ. 1, 5 παρ. 1, 20 παρ. 1, 26 και 95 παρ. 1 εδ. α´ του Συντάγματος και της αρχής της ασφάλειας δικαίου, όπως αβασίμως προβάλλει ο αιτών Δήμος. Συνεπώς, η δίκη κατά το αντίστοιχο μέρος διατηρεί το αντικείμενό της.