Πηγή: http://www.humanrightscaselaw.gr/
Δικαίωμα ένδικης προστασίας – Αίτηση ακυρώσεως – Παραδεκτό – Παύση ισχύος της πράξης κατά το χρόνο άσκησης της αίτησης – Αίτηση ακυρώσεως της σιωπηρής απόρριψης αιτήματος ανάκλησης κανονιστικής πράξης περί καθορισμού της τιμής ζώνης ακινήτων – Πράξη που έχει παύσει να ισχύει
(Α) Κατά την έννοια του άρθρου 45 του π.δ. 18/1989, είναι απαράδεκτη αίτηση ακύρωσης κατά διοικητικής πράξης που δεν ισχύει κατά την άσκηση του ένδικου βοηθήματος, ασχέτως αν ο αιτών επικαλείται ιδιαίτερο έννομο συμφέρον για την ακύρωση της πράξης αυτής, λαμβανομένου υπόψη ότι, σε τέτοια περίπτωση, δεν έχει (ευθεία ή ανάλογη) εφαρμογή η διάταξη του άρθρου 32 παρ. 2 του π.δ. 1989 (βλ. ΣτΕ Ολομ. 1461/1990, Ολομ. 4364/1997, Ολομ. 2157/1998, 2925/2007, 2390/2013, 2792/2014, 81/2018 κ.ά.).
(Β) Σύμφωνα με το άρθρο 47 παρ. 1 του π.δ. 18/1989, σε υπόθεση όπως η παρούσα, εκείνος που επιδιώκει την ακύρωση από το Δικαστήριο της απόρριψης αιτήματός του για ανάκληση ή τροποποίηση κανονιστικής ρύθμισης περί καθορισμού σε ορισμένη ζώνη της τιμής εκκίνησης του συστήματος αντικειμενικού προσδιορισμού της αξίας ακινήτων, κατ’ επίκληση δικαιώματος (πλήρους ή ψιλής) κυριότητας ή επικαρπίας επί ορισμένου ακινήτου στη ζώνη αυτή, στηρίζει το έννομο συμφέρον του στην ιδιότητά του ως υπόχρεου για τους φόρους που προβλέπονται στα άρθρα 1 επ. του ν. 4223/2013 (ΕΝ.Φ.Ι.Α.) και 24 του ν. 2130/1993 (Τ.Α.Π.), το ύψος των οποίων επηρεάζεται, κατά το νόμο (άρθρο 4 του ν. 4223/2013 και άρθρο 24 παρ. 6 του ν. 2130/1993), από την επίμαχη κανονιστική ρύθμιση (πρβλ. ΣτΕ 2066/2016 επταμ., 2334-2337/2016 επταμ., 1250/2018 επταμ., 1353/2018 επταμ., 177/2019 επταμ.).
(Γ) Με την υπ’ αριθ. ΠΟΛ. 1113/12.6.2018 απόφαση της Υφυπουργού Οικονομικών, περί αναπροσαρμογής των τιμών εκκίνησης των ακινήτων στις εντός σχεδίου περιοχές της χώρας, κατά το αντικειμενικό σύστημα (Β΄ 2192/12.6.2018), προσδιορίστηκε εκ νέου, μεταξύ άλλων, η τιμή εκκίνησης στην επίμαχη και ορίστηκε ότι η ισχύς της απόφασης αυτής ξεκινά από την 1η Ιανουαρίου 2019. Στη συνέχεια, όμως, με το άρθρο 126 του ν. 4549/2018 (Α΄ 105/14.6.2018), προστέθηκε παράγραφος 6 στο άρθρο 1 του ν. 4223/2013, σύμφωνα με την οποία «Ειδικά για τον υπολογισμό του ΕΝ.Φ.Ι.Α. έτους 2018 λαμβάνονται υπόψη οι Τιμές Ζώνης, οι οποίες ορίζονται στη με αριθμ. 1113/2018 […] απόφαση του Υπουργού Οικονομικών». Εξάλλου, η φορολογική υποχρέωση για το Τ.Α.Π. γεννάται την 1η Ιανουαρίου εκάστου έτους, το ύψος της προσδιορίζεται βάσει των τιμών ζώνης που ισχύουν την ημερομηνία αυτή και η οφειλή βεβαιώνεται με την εγγραφή του υπόχρεου στις οικείες καταστάσεις τις οποίες οι Δήμοι καταρτίζουν και αποστέλλουν στη Δ.Ε.Η. (και τους λοιπούς παρόχους ηλεκτρικής ενέργειας) μέχρι την 30ή Νοεμβρίου του προηγούμενου έτους (βλ. παραγράφους 3, 6 και 8 του άρθρου 24 του ν. 2130/1993), ενώ η εν λόγω οφειλή εισπράττεται, μέσω των λογαριασμών κατανάλωσης ηλεκτρικού ρεύματος, σε δόσεις ίσες προς τον αριθμό των λογαριασμών αυτών (κατά τα ειδικότερα οριζόμενα στην παράγραφο 10 του άρθρου 24 του ν. 2130/1993). Επομένως, κατά το χρόνο υποβολής (3.8.2018) στο Υπουργείο Οικονομικών της αίτησης των αιτούντων για ανάκληση της θεσπισθείσας με την ΠΟΛ. 1009/18.1.2016 κανονιστικής ρύθμισης περί της τιμής εκκίνησης στην επίμαχη ζώνη και, συνακόλουθα, κατά το χρόνο άσκησης της παρούσας αίτησης ακύρωσης (28.11.2018), η κανονιστική εμβέλεια της εν λόγω ρύθμισης είχε ήδη εξαντληθεί κατά χρόνον, ως προς τις κρίσιμες, εν προκειμένω, συνέπειές της, δηλαδή όσον αφορά τον προσδιορισμό του ύψους των φορολογικών υποχρεώσεων των αιτούντων για ΕΝ.Φ.Ι.Α. και Τ.Α.Π. [δεδομένου ότι για τον υπολογισμό του ΕΝ.Φ.Ι.Α. του έτους 2018 ήταν εφαρμοστέες, δυνάμει του ν. 4549/2018, οι τιμές εκκίνησης που ορίστηκαν με την απόφαση ΠΟΛ. 1113/12.6.2018, συνεπεία της έκδοσης της οποίας η απόφαση ΠΟΛ. 1009/18.1.2016, που διείπε τον προσδιορισμό των φορολογικών ενοχών για Τ.Α.Π. οι οποίες προέκυψαν την 1.1.2018, έπαυσε να ισχύει και να εφαρμόζεται για τον προσδιορισμό του ύψους των εφεξής δημιουργούμενων φορολογικών υποχρεώσεων για Τ.Α.Π., ήτοι αυτών που θα γεννώνταν από 1.1.2019 και μετά, με αποτέλεσμα η κανονιστική της εμβέλεια να περιοριστεί σε φορολογικές ενοχές για Τ.Α.Π. που δημιουργήθηκαν την 1.1.2018 ή σε πρότερο έτος: πρβλ. ΣτΕ 60/2010 επταμ., 3253/2017], αντίστοιχη, δε, (περιορισμένη) χρονική ισχύ θεωρείται ότι έχει και η προσβαλλόμενη απόρριψη του αιτήματος των αιτούντων για ανάκληση της παραπάνω κανονιστικής ρύθμισης (πρβλ. ΣτΕ 609/2004 επταμ., 1701/2018 κ.ά.). Ενόψει τούτου, η κρινόμενη αίτηση πρέπει να απορριφθεί ως απαράδεκτη.