Ένδικη προστασία – Αίτηση αναίρεσης – Παραδεκτό (άρ. 53 παρ. 3 π.δ. 18/1989) – Παραδεκτό λόγου περί αντίθεσης στη νομολογία του ΕΔΔΑ
Ne bis in idem και τεκμήριο αθωότητας (άρ. 4 του 7ου Πρωτοκόλλου και άρ. 6 παρ. 2 ΕΣΔΑ) – Αυτοτέλεια ποινικής και διοικητικής διαδικασίας/δίκης για λαθρεμπορία – Αμετάκλητο βούλευμα δικαστικού συμβουλίου περί οριστικής παύσης της ποινικής δίωξης, λόγω παραγραφής του αδικήματος – Δεν εφαρμόζεται ο κανόνας ne bis in idem ούτε ανακύπτει ζήτημα παραβίασης του άρθρου 6 παρ. 2 ΕΣΔΑ
A) Νομολογία «ανωτάτου δικαστηρίου», κατά την έννοια της διάταξης του άρθρου 53 παρ. 3 του π.δ. 18/1989, αποτελεί και απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ), από την οποία προκύπτει, κατά τρόπο αρκούντως σαφή, ερμηνεία διάταξης της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ), συμπεριλαμβανομένων των Πρόσθετων Πρωτόκολλων αυτής
(B) Έμμεση ερμηνευτική κρίση του Διοικητικού Εφετείου για το άρθρο 4 παρ. 1 του 7ου Πρωτοκόλλου της ΕΣΔΑ, η οποία έρχεται, κατ’ αρχήν, σε αντίθεση με την ερμηνεία της ίδιας διάταξης της ΕΣΔΑ στην απόφαση Ruotsalainen του ΕΔΔΑ – O λόγος αναίρεσης περί παραβίασης της διάταξης του άρθρου 4 του 7ου Πρωτοκόλλου είναι παραδεκτός, αλλά απορρίπτεται ως αβάσιμος, διότι, κατά την έννοια της διάταξης αυτής, η αμετάκλητη απόφαση που ολοκληρώνει τη μία “ποινική” διαδικασία πρέπει να στηρίζεται σε επαρκή έρευνα και εκτίμηση σχετικά με την ουσία της υπόθεσης, δηλαδή την τέλεση ή μη της παράβασης (πρβλ. ΔΕΕ μειζ. συνθ. 29.6.2016, C-486/14) και, συνεπώς, αμετάκλητο βούλευμα δικαστικού συμβουλίου περί οριστικής παύσης της ποινικής δίωξης, λόγω παραγραφής του αδικήματος για το οποίο αυτή είχε ασκηθεί, δεν αποτελεί αμετάκλητη απόφαση με την οποία «αθωώθηκε ή καταδικάσθηκε» ο διωχθείς (πρβλ. ΕΔΔΑ μειζ. συνθ. 27.5.2014, Marguš)
(Γ) Το διοικητικό δικαστήριο, κρίνοντας υπόθεση διοικητικής παράβασης λαθρεμπορίας, δεν δεσμεύεται από τυχόν αμετάκλητο βούλευμα που παύει τη σχετική ποινική δίωξη εναντίον του προσφεύγοντος, λόγω παραγραφής του ποινικού αδικήματος της λαθρεμπορίας ούτε, άλλωστε, ενόψει της αιτιολογικής βάσης τέτοιου βουλεύματος ανακύπτει ζήτημα συνεκτίμησής του από το διοικητικό δικαστήριο, στο πλαίσιο της κρίσης του για τη διάπραξη ή μη της επίμαχης διοικητικής παράβασης – Δεν στοιχειοθετείται η προβαλλόμενη αντίθεση της αναιρεσιβαλλόμενης απόφασης προς τη νομολογία του ΕΔΔΑ για το τεκμήριο αθωότητας – Απορρίπτεται ως απαράδεκτος ο σχετικός λόγος αναίρεσης.