Αρχή της ισότητας – Σύνταξη γήρατος – Ευνοϊκό καθεστώς συνταξιοδότησης λόγω γήρατος για το ασφαλιζόμενο στο ΙΚΑ ιπτάμενο προσωπικό των αεροπορικών εταιρειών (άρ. 1 β.δ. 7/1965) – Νέο ειδικό, ευνοϊκό καθεστώς μόνο για τους ιπτάμενους φροντιστές και συνοδούς της Ολυμπιακής Αεροπορίας (άρ. 5 ν. 1759/1988) – Δεν παραβιάζεται η αρχή της ισότητας από την μη πρόβλεψη για τους ιπτάμενους χειριστές της Ο.Α. πλασματικής προσαύξησης του χρόνου ασφάλισης, όπως για τους ιπτάμενους συνοδούς και φροντιστές
(βλ. και ΣτΕ 2022/2017 με παρόμοια λύση όσον αφορά στους ιπτάμενους μηχανικούς σε σχέση με τους ιπτάμενους φροντιστές)
(Α) Κατά τα διδάγματα της κοινής πείρας, οι ιπτάμενοι χειριστές ασκούν καθήκοντα διακυβέρνησης του αεροσκάφους κατόπιν εξειδικευμένης εκπαίδευσης και αμείβονται με αποδοχές πολύ υψηλότερες σε σχέση με τους ασκούντες επιβοηθητικά καθήκοντα ιπτάμενους συνοδούς – φροντιστές, οι δε ομοιότητες ως προς τις συνθήκες εργασίας μεταξύ των ως άνω δύο κατηγοριών περιορίζονται, κατά βάση, στο κοινό εργασιακό περιβάλλον (αεροσκάφος, ίδιος εργοδότης). Περαιτέρω, από τη δημοσίευση του ν. 1759/1988 και εφεξής, οι ιπτάμενοι χειριστές, όπως και οι ιπτάμενοι μηχανικοί, διέπονται από διαφορετικό σε σχέση με τους ιπτάμενους συνοδούς και φροντιστές κοινωνικοασφαλιστικό καθεστώς, δεδομένου ότι η μεν κατηγορία των ιπτάμενων συνοδών – φροντιστών διέπεται από τον πιο πάνω νόμο 1759/1988, η δε κατηγορία των ιπτάμενων χειριστών, όπως και η κατηγορία των ιπτάμενων μηχανικών, από το β.δ. 7/1965. Αμφότερα, όμως, τα νομοθετήματα αυτά εισάγουν ευνοϊκά για την κάθε κατηγορία συνταξιοδοτικά συστήματα λόγω γήρατος, αποτελούμενα από πλέγμα ρυθμίσεων, με λογική συνοχή και αλληλεξάρτηση μεταξύ τους, οι οποίες συνδέονται με τους ειδικότερους όρους εργασίας και σταδιοδρομίας της κάθε κατηγορίας εργαζομένων. Ενόψει των ανωτέρω, οι ιπτάμενοι χειριστές που συνταξιοδοτούνται λόγω γήρατος δεν τελούν υπό όμοιες ή παρόμοιες συνθήκες με τους ιπτάμενους συνοδούς – φροντιστές που συνταξιοδοτούνται από την ίδια αιτία και, επομένως,, η μη θέσπιση ρύθμισης, όσον αφορά τους ιπτάμενους χειριστές, αντίστοιχης με αυτή της παρ. 4 του άρθρου 5 του ν. 1759/1988, με συνέπεια οι ιπτάμενοι χειριστές να μην προσαυξάνουν πλασματικά τον χρόνο ασφάλισής τους, όπως οι ιπτάμενοι συνοδοί – φροντιστές, δεν αντίκειται στη συνταγματική αρχή της ισότητας. Επομένως, δεν τίθεται ζήτημα επέκτασης της εφαρμογής της ως άνω διάταξης του άρθρου 5 παρ. 4 του ν. 1759/1988 στους ιπτάμενους χειριστές που αποχωρούν από την Ολυμπιακή Αεροπορία και Αεροπλοΐα λόγω γήρατος, κατ΄ εφαρμογή των διατάξεων του β.δ. 7/1965, πολλώ μάλλον που, από την έναρξη ισχύος του ν. 3185/2003, η ως άνω διάταξη του ν. 1759/1988 αποτελεί μεταβατικού χαρακτήρα ρύθμιση και για τους ιπτάμενους συνοδούς –φροντιστές της Ολυμπιακής Αεροπορίας και Αεροπλοΐας
(Β) Διαφορετική είναι η περίπτωση των αποχωρούντων από την εργασία λόγω αναπηρίας ιπτάμενων χειριστών και ιπτάμενων φροντιστών – συνοδών, εφόσον στην περίπτωση αυτή οι διαφορές μεταξύ των ως άνω δύο κατηγοριών αμβλύνονται, διότι, για τη συνταξιοδότηση λόγω αναπηρίας των ανωτέρω προβλέπονται παρόμοιες προϋποθέσεις συνταξιοδότησης, τόσο ως προς τον ελάχιστο αριθμό ημερών ασφάλισης (κατ΄ αρχήν 1.500 ημέρες), όσο και ως προς το είδος της αναπηρίας, το οποίο προσδιορίζεται με βάση τις κοινές και για τις δύο κατηγορίες συνθήκες εργασίας εν πτήσει – Ενόψει των ανωτέρω ομοιοτήτων κρίθηκε με την ΣτΕ Ολομ. 2180/2004 ότι, υπό το ισχύσαν πριν τον ν. 3185/2003 συνταξιοδοτικό καθεστώς, οι ιπτάμενοι χειριστές που αποχωρούν από την υπηρεσία λόγω αναπηρίας τελούν υπό συνθήκες παρόμοιες με τους ιπτάμενους συνοδούς και φροντιστές που αποχωρούν από την υπηρεσία για την ίδια αιτία και ότι, επομένως, από την αρχή της ισότητας επιβάλλεται η επέκταση της εφαρμογής της διάταξης της παρ. 4 του άρθρου 5 του διέποντος τους ιπτάμενους συνοδούς – φροντιστές ν. 1759/1988 και στους αποχωρούντες λόγω αναπηρίας ιπτάμενους χειριστές προκειμένου να προσαυξηθεί ο χρόνος ασφάλισης των τελευταίων, κατά τον ίδιο τρόπο που προσαυξάνεται ο χρόνος ασφάλισης των ιπτάμενων συνοδών – φροντιστών