Με την Ολ ΣτΕ 148/2014 κρίθηκε ότι η υποβολή πρόσθετων λόγων, σύμφωνα με το άρθρο 25 παρ.1 του π.δ/τος 18/1989, είναι επιτρεπτή έως την πρώτη συζήτηση της υποθέσεως ενώπιον του αρμοδίου σχηματισμού του Συμβουλίου της Επικρατείας. Μετά την συζήτηση αυτή δεν επιτρέπεται η υποβολή προσθέτων λόγων είτε ενώπιον του αυτού σχηματισμού είτε ενώπιον ανωτέρου σχηματισμού, προς τον οποίο παραπέμφθηκε η υπόθεση εν όλω ή εν μέρει, λόγω σπουδαιότητος ή, προκειμένου περί της Ολομελείας του Δικαστηρίου, σύμφωνα με το άρθρο 100 παρ. 5 του Συντάγματος. Τούτο δε, διότι λόγοι οικονομίας της δίκης και σταθερότητας των διοικητικών σχέσεων, με την ταχύτερη επίλυση των αμφισβητήσεων περί την νομιμότητα της προσβληθείσης διοικητικής πράξεως ή παραλείψεως, επιβάλλουν όπως η διοικητική διαφορά οριοθετείται οριστικώς έως την πρώτη, κατ’ ουσίαν, συζήτηση ενώπιον του αρμοδίου σχηματισμού του Δικαστηρίου.
ΣτΕ 286/2011:
Επειδή κατά την έννοια της διατάξεως του άρθρου 45 παρ. 6 του π. δ/τος 18/1989 εν συνδυασμώ με το άρθρο 25 παρ. 1 του ιδίου διατάγματος, με το κατά χωρισμόν δικόγραφο δεν προβάλλονται παραδεκτώς πρόσθετοι της αρχικής αιτήσεως λόγοι ακυρώσεως, εφ’ όσον τέτοιοι λόγοι δεν δύνανται να κατατίθενται μετά την πρώτη συζήτηση της υποθέσεως, ως τοιαύτης νοουμένης της συζητήσεως της αρχικής αιτήσεως στο ακροατήριο.
ΔεφΘεσσαλονίκης 250/2018
Επειδή, κατά την έννοια των διατάξεων αυτών, σε περίπτωση που με δικαστική απόφαση κριθεί ότι δεν συντρέχουν οι προϋποθέσεις συνάφειας μεταξύ των πράξεων που προσβάλλονται με κοινό δικόγραφο, το ένδικο βοήθημα κρατείται ως προς την πρώτη από τις πράξεις αυτές και διατάσσεται ο χωρισμός του ως προς τις λοιπές, τάσσεται δε προθεσμία για την κατάθεση αυτοτελών δικογράφων, το περιεχόμενο των οποίων πρέπει να είναι το αυτό με το περιεχόμενο του αρχικώς κατατεθέντος και χωρισθέντος δικογράφου, δηλαδή οι προβαλλόμενοι μ΄ αυτό το δικόγραφο λόγοι πρέπει να είναι οι ίδιοι με αυτούς που προβάλλονται με το αρχικό δικόγραφο. Κατ΄ ακολουθίαν δεν είναι επιτρεπτή η προβολή νέων λόγων προσφυγής με το αυτοτελές δικόγραφο που κατατίθεται μετά το διαταχθέντα χωρισμό.Σε αντίθετη περίπτωση, το εν λόγω δικόγραφο είναι απαράδεκτο κατά το μέρος που με αυτό προβάλλονται νέοι λόγοι ακυρώσεως των ήδη προσβαλλόμενων πράξεων, μη περιλαμβανόμενοι στο (αρχικό) κύριο δικόγραφο, κατά τα λοιπά δε λογίζεται και είναι ληπτέο υπ’ όψη ως υπόμνημα (πρβλ ΣτΕ 286/2011, ΣτΕ Ολομ. 148/2014).