Η άσκηση ανακοπής εκ μέρους του Ελληνικού Δημοσίου κατά του πίνακα κατάταξης, στην περίπτωση που επισπεύδων δανειστής είναι Ν.Π.Δ.Δ, δεν καθιστά αυτομάτως διαδίκους στη δίκη της ανακοπής τους λοιπούς δανειστές, στους οποίους κοινοποιείται το δικόγραφο της ανακοπής, αλλά για να αποκτήσουν αυτοί την ιδιότητα του διαδίκου στην δίκη αυτή, πρέπει να ασκήσουν πρόσθετη παρέμβαση στο ακροατήριο, υπέρ του επισπεύδοντος Ν.Π.Δ.Δ. Όμως, κατά την άποψη που επικράτησε στο Δικαστήριο, η σύμφωνα με το Σύνταγμα και την Ε.Σ.Δ.Α. ερμηνεία των διατάξεων του Κ.Διοικ.Δ. είναι ότι το Δικαστήριο της ανακοπής, όταν παρίστανται οι δανειστές και δεν ασκούν το δικαίωμα της προφορικής παρέμβασης, υπολαμβάνοντας ότι αυτό δεν απαιτείται για την απόκτηση της ιδιότητας του διαδίκου, οφείλει να τους υπενθυμίζει την υποχρέωσή τους αυτή, χωρίς την οποία, άλλωστε, δεν έχει νόημα η παράστασή τους στη σχετική συζήτηση στο ακροατήριο του Δικαστηρίου της ανακοπής. Αυτή η υποχρέωση του Δικαστηρίου συνδέεται με την εξασφάλιση της αποτελεσματικής πρόσβασης στο Δικαστήριο των διαδίκων για την προβολή των ισχυρισμών τους και δεν προσκρούει στην αρχή της αμεροληψίας του Δικαστή, εφόσον, η υπόμνηση της δυνατότητας άσκησης προφορικής παρέμβασης στον διάδικο που παρίσταται δεν προδικάζει και την αποδοχή της βασιμότητας των ισχυρισμών του, ούτε την απόρριψη της ανακοπής του Ελληνικού Δημοσίου. Μειοψήφησε μέλος του Δικαστηρίου, το οποίο διατύπωσε την άποψη, ότι από τις σχετικές διατάξεις του Συντάγματος και της Ε.Σ.Δ.Α. δεν ιδρύεται υποχρέωση του Δικαστηρίου της ανακοπής να υπομνήσει και μάλιστα κατά τη διάρκεια της συζήτησης της υπόθεσης στο ακροατήριο στους παρευρισκόμενους δανειστές τα δικονομικά τους δικαιώματα και τον τρόπο άσκησής τους. Τούτο, ειδικά ενόψει του ότι αυτά προκύπτουν σαφώς από τις οικείες ειδικές διατάξεις του Κ.Διοικ.Δ. και η άσκησή τους συνδέεται με την επιμέλεια των διαδίκων και των νομικών τους παραστατών, δεδομένης μάλιστα της απλότητας των κανόνων της σχετικής διαδικασίας (προφορική άσκηση της παρέμβασης στο ακροατήριο με απλή δήλωση), οι οποίοι δεν έχουν τύχει καμίας τροποποίησης από την έναρξη ισχύος του Κώδικα.
ΠΡΟΣΟΧΗ. Στο θέμα της πρόσθετης παρέμβασης βλ. και 4500/2014 απόφαση Διοικητικού Εφετείου Αθηνών (τμήμα 16ο Τριμελές) σε υπόθεση σήματος. Με την απόφαση αυτή κρίθηκε ότι εφόσον στη δικαιούμενη να ασκήσει παρέμβαση εταιρεία είχε κοινοποιηθεί νόμιμα τόσο το εισαγωγικό της δίκης δικόγραφο, όσο και γνωστοποίηση της ορισθείσας δικασίμου τουλάχιστον είκοσι πλήρεις ημέρες πριν από αυτήν με επιμέλεια της προσφεύγουσας αλλά και του Δικαστηρίου, πλην όμως η εν λόγω εταιρεία, η οποία άλλωστε παρέστη κατά τη συζήτηση στο ακροατήριο, χωρίς να προβάλει οποιαδήποτε αιτίαση ως προς την εν λόγω ενημέρωσή της, δεν άσκησε παρέμβαση αλλά αρκέστηκε να καταθέσει υπόμνημα, υποστηρίζοντας μάλιστα ότι δεν απαιτούνταν να ασκήσει παρέμβαση, τηρήθηκε επακριβώς η διαγραφόμενη στις διατάξεις του άρθρου 114 παρ.1 του ΚΔΔ και 13 παρ.3 του Ν. 2239/1994 διαδικασία, η δε εταιρεία δεν στερήθηκε το κατά τις διατάξεις των άρθρων 20 παρ.1 του Συντάγματος και 6 παρ.1 της ΕΣΔΑ δικαίωμα δικαστικής προστασίας, αφού αυτή ενημερώθηκε πλήρως για την σχετικώς ανοιγείσα δίκη και είχε τη δυνατότητα να ασκήσει εμπροθέσμως παρέμβαση.