Η υπόθεση αφορά το γνωστό ζήτημα του περιορισμένου προσωπικού χώρου στα καταστήματα κράτησης.
Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου
Υπόθεση IGBOκαι λοιποί κατά Ελλάδας
Απόφαση της 9-2-2017
(Αίτηση υπ’ αρ. 60042/13)
Περίληψη
Οι αιτούντες, έλληνες και αλλοδαποί υπήκοοι, υποστήριξαν ότι οι φυλακές της Χίου όπου κρατούνταν ως προφυλακιστέοι ή εκτίωντας ποινές ήταν υπερπλήρεις, με αποτέλεσμα ο προσωπικός χώρος που τους παρέχονταν να είναι περίπου 2 τμ. Επίσης, παραπονέθηκαν για τις συνθήκες υγιεινής, το γεγονός ότι οι κρατούμενοι δε διαχωρίζονταν σε προφυλακιστέους και αυτούς που έκτιαν ποινή, την ποιότητα και την ποσότητα των γευμάτων και την έλλειψη ψυχαγωγικών και εκπαιδευτικών δραστηριοτήτων. Τέλος, ισχυρίσθηκαν ότι στις 29-8-2013 υπέβαλαν σχετική αίτηση στο Διευθυντή των Φυλακών χωρίς να λάβουν ποτέ καμία απάντηση.
Το Δικαστήριο κατ’ αρχάς απέρριψε την αίτηση για ορισμένους από τους αιτούντες λόγω μη εξάντλησης των εθνικών ένδικων μέσων. Ειδικότερα, διαπιστώθηκε ότι εν λόγω αιτούντες είχαν κατά το χρόνο υποβολής της αίτησης δεν κρατούνταν πλέον στο εν λόγω κατάστημα κράτηση, και συνεπώς αυτή υποβλήθηκε με μοναδικό σκοπό την είσπραξη αποζημίωσης, η οποία θα μπορούσε να ικανοποιηθεί με άσκηση αγωγής αποζημίωσης του άρθρου 105 του ΕισΑΚ σε συνδυασμό με το άρθρο 3 της ΕΣΔΑ και τα άρθρα 21, 25, 26 και 32 του Ποινικού Κώδικα.
Ως προς τους λοιπούς αιτούντες, το Δικαστήριο διαπίστωσε ότι παρουσιάζονταν διάσταση της περιγραφής των συνθηκών κράτησης όπως παρουσιάσθηκαν από τους αιτούντες και την Ελληνική Κυβέρνηση. Ακολούθως, έλαβε υπόψη του ότι οι ισχυρισμοί των αιτούντων σχετικά με το παρεχόμενο προσωπικό χώρο επιρρώνονταν από την έκθεση του Ειδικού Εισηγητή του ΟΗΕ για τα βασανιστήρια, η οποία συντάχθηκε δυο χρόνια πριν από την υποβολή της αίτησης ενώ η Ελληνική Κυβέρνηση δεν προσκόμισε πειστικά στοιχεία περί του αντιθέτου. Με τα δεδομένα αυτά έκρινε ότι τεκμαίρεται παραβίαση του άρθρου 3 της ΕΣΔΑ (απαγόρευση βασανιστηρίων). Επίσης, διαπιστώθηκε παραβίαση του άρθρου 13 της ΕΣΔΑ (δικαίωμα πραγματικής προσφυγής) καθόσον το άρθρο 572 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας και το άρθρο 6 του Ποινικού Κώδικα κρίθηκαν ως μη αποτελεσματικά. Ως εκ τούτου, επιδικάσθηκαν αποζημιώσεις από 5.000 ευρώ -6.700 ευρώ για κάθε αιτούντα.
Ολόκληρο το κείμενο της απόφασης στην αγγλική γλώσσα:
http://hudoc.echr.coe.int/eng?i=001-170837
παρόμοια υπόθεση: