Η απέλαση Μαροκινού υπηκόου που ζούσε στην Ιταλία για 20 χρόνια για λόγους προστασίας της δημόσιας τάξης, δεν παραβίασε ούτε την οικογενειακή, ούτε την ιδιωτική του ζωή
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Άρνηση των ιταλικών αρχών να ανανεώσουν άδεια διαμονής Μαροκινού που είχε ζήσει στην Ιταλία για 20 χρόνια, με την αιτιολογία ότι αποτελούσε κίνδυνο για την κοινωνία. Απέλασή του στο Μαρόκο. Το ΕΔΔΑ εξέτασε την καταγγελία του προσφεύγοντος υπό το πρίσμα της «ιδιωτικής ζωής» με το σκεπτικό ότι η κατάσταση του προσφεύγοντος (ανύπαντρος, 39 χρονών, ενήλικος χωρίς παιδιά, χωρίς συγκεκριμένους δεσμούς εξάρτησης με τα μέλη της οικογένειάς του), δεν εμπίπτει στο πεδίο της «οικογενειακής ζωής». Το Δικαστήριο έκρινε ότι τα εθνικά δικαστήρια, τα οποία αναφέρθηκαν ρητώς στο άρθρο 8, έλαβαν υπόψη όλες τις περιστάσεις, σταθμίζοντας μεταξύ του συμφέροντος του προσφεύγοντος στην προστασία της ιδιωτικής ζωής του και του συμφέροντος του κράτους για την προστασία της δημόσιας τάξης. Ειδικότερα, επισήμανε ότι, λαμβάνοντας υπόψη το ποινικό μητρώο του προσφεύγοντος, την τακτική χρήση ναρκωτικών και την προφανή αδυναμία του να ενταχθεί στην επαγγελματική ζωή της Ιταλίας, οι ιταλικές αρχές είχαν νόμιμους λόγους να αμφιβάλλουν για τη σταθερότητα των κοινωνικών και πολιτιστικών δεσμών του με τη χώρα υποδοχής. Μη παραβίαση του άρθρου 8 της ΕΣΔΑ.