Πηγή: echrcaselaw.com
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Απέλαση μετανάστη που ζούσε με τους γονείς του. Δικαίωμα στην οικογενειακή ζωή. Μη παραβίαση.
Αποτελεί δικαίωμα κάθε κράτους ο έλεγχος των συνόρων του και η άσκηση μεταναστευτικής πολιτικής. Ο προσφεύγων είναι μαροκινός υπήκοος που ζούσε από την γέννηση του με την πατρική οικογένεια του, στο Ρότερνταμ Ολλανδίας. Απελάθηκε και εκδόθηκε σε βάρος του απαγόρευση εισόδου στην χώρα γιατί από ανήλικος αλλά και μετά την ενηλικίωση του, είχε καταδικαστεί για σοβαρά αδικήματα, όπως κλοπή, οπλοφορία και οπλοκατοχή.
Το Στρασβούργο επισήμανε ότι, απαιτούνται πολύ ισχυροί λόγοι για να δικαιολογήσουν την απέλαση εγκατεστημένων μεταναστών που ζουν με την οικογένεια τους, και τα συμβαλλόμενα κράτη οφείλουν να επιτύχουν μια δίκαιη ισορροπία μεταξύ των δικαιωμάτων του ατόμου που προστατεύονται από τη Σύμβαση αφενός και των συμφερόντων της κοινότητας από την άλλη.
Ωστόσο το ΕΔΔΑ στην υπό κρίση περίπτωση διαπίστωσε ότι ο προσφεύγων ήταν επικίνδυνος για την δημόσια τάξη και ασφάλεια, και η απαγόρευση εισόδου δεν ήταν τόσο δυσμενής για αυτόν, καθόσον είχε δεσμούς με το Μαρόκο, γνώριζε τη γλώσσα και διέθετε κατοικία για να ζήσει. Κατά συνέπεια έκρινε ότι οι εθνικές αρχές με την απέλαση και την απαγόρευση εισόδου επέτυχαν μία δίκαιη ισορροπία.
Δεν διαπιστώθηκε παραβίαση της οικογενειακής του ζωής (άρθρο 8 της ΕΣΔΑ).