Πηγή: echrcaselaw.gr
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Οι προσφεύγοντες και στις δύο προσφυγές, είναι οικογένειες με ανήλικα παιδιά, καταγόμενες από το Αφγανιστάν και ανήκοντες στη θρησκευτική κοινότητα των Sikhs. Επικαλούμενοι φόβο δίωξης λόγω των θρησκευτικών τους πεποιθήσεων διέφυγαν στην Ολλανδία όπου ζήτησαν άσυλο. Οι αιτήσεις τους απορρίφθηκαν αμετάκλητα γιατί δεν κατάφεραν να αποδείξουν δικαιολογημένο φόβο δίωξης.
Στην παρούσα υπόθεση παρενέβη η Ύπατη Αρμοστεία των Ηνωμένων Εθνών για τους Πρόσφυγες και ο οργανισμός Defence for Children – Κάτω Χωρών.
Το Στρασβούργο ερεύνησε κατά πόσον οι προσφεύγοντες κινδυνεύουν όταν επιστρέψουν στη χώρα καταγωγής τους, και διαπίστωσε από διάφορες αναφορές ότι η κατάσταση των Sikhs στο Αφγανιστάν δεν είναι τέτοια ώστε να μπορεί να θεωρηθεί ότι είναι μέλη μιας ομάδας που είναι συστηματικά εκτεθειμένη σε μια κακή μεταχείριση.
Το ΕΔΔΑ έκρινε ότι οι ισχυρισμοί των προσφευγόντων όσον αφορά την κατά το παρελθόν κακομεταχείριση δεν ήταν αξιόπιστοι και διαπραχθείσες παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων εναντίων Sikhs στον «άμεσο κύκλο» τους, δεν είχαν αποδειχθεί. Κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η απέλαση των προσφευγόντων στο Αφγανιστάν δεν θα συνιστούσε παραβίαση του άρθρου 3 της Σύμβασης.
Χορήγηση προσωρινού μέτρου (άρθρο 39 του Κανονισμού του Δικαστηρίου) με αναστολή της απέλασης προσφευγόντων β΄ προσφυγής έως ότου η απόφαση καταστεί αμετάκλητη.
Βλ. το πλήρες κείμενο εδώ