Η υπόθεση αφορά την καταδίκη της χώρας για πρόσφυγες που φιλοξενήθηκαν στο Κέντρο Υποδοχής και Ταυτοποίησης Βιάλ της Χίου.
Διαπιστώθηκε ότι δεν υπάρχει παράβαση του άρθρου 5 παρ. 1 της Συνθήκης (Ουδείς επιτρέπεται να στερηθή της ελευθερίας του ειμή εις τας ακολούθους περιπτώσεις και συμφώνως προς την νόμιμον διαδικασίαν κλπ), υπάρχει παραβίαση του άρθρου 5 παρ. 2 (Παν συλληφθέν πρόσωπον δέον να πληροφορήται κατά το δυνατόν συντομώτερον και εις γλώσσαν την οποίαν εννοεί, τους λόγους της συλλήψεώς του ως και πάσαν διατυπουμένην εναντίον του κατηγορίαν) και δεν υπήρχε παραβίαση του άρθρου 3 (απαγόρευση βασανιστηρίων), ενώ η Ελλάδα ανταποκρίθηκε στις υποχρεώσεις της που προβλέπονται στο άρθρο 34 (ατομικές προσφυγές κλπ).
Ειδικότερα, ως προς το άρθρο 5 παρ. 2, το Δικαστήριο διαπίστωσε ότι το φυλλάδιο που δόθηκε στους πρόσφυγες δεν περιείχε αναλυτικές πληροφορίες σε απλή και κατανοητή γι αυτούς γλώσσα σχετικά με τους νομικούς και πραγματικούς λόγους στέρησης της ελευθερίας τους, ώστε να δύνανται να τους αμφισβητήσουν ενώπιον των αρμοδίων Δικαστηρίων.
AFFAIRE J.R. ET AUTRES c. GR_CE