Πηγή: echrcaselaw.com
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Δίκαιη ικανοποίηση. Εφαρμογή από τα Ελληνικά δικαστήρια του νόμου της Σαρία σε διαφορά κληρονομιάς μεταξύ Ελλήνων υπηκόων που ανήκουν στη Μουσουλμανική μειονότητα.
Στην κύρια απόφαση που εξέδωσε στις 19.12.2018 το Τμήμα Ευρείας Σύνθεσης του ΕΔΔΑ διαπίστωσε παραβίαση του άρθρου 14 (απαγόρευση διακρίσεων) της Σύμβασης σε συνδυασμό με το άρθρο 1 του Πρώτου πρωτοκόλλου (προστασία ιδιοκτησίας), θεωρώντας ότι η προσφεύγουσα υπέστη διακριτική μεταχείριση λόγω της θρησκείας του συζύγου της. Το Δικαστήριο επιφυλάχθηκε του ζητήματος της δίκαιης ικανοποίησης.
Στην παρουσιαζόμενη απόφαση του Τμήματος σχετικά με το ζήτημα της δίκαιης ικανοποίησης, το ΕΔΔΑ:
α) έκρινε, ομόφωνα, ότι όσον αφορά την περιουσία του αποβιώσαντος που βρίσκεται στην Ελλάδα, το ελληνικό κράτος οφείλει να λάβει μέτρα για να διασφαλίσει ότι η προσφεύγουσα θα διατηρήσει την κυριότητα της περιουσίας που έχει κληρονομήσει από τον σύζυγό της, ή θα αποκαταστήσει τα δικαιώματα ιδιοκτησίας της. Σε περίπτωση που τέτοια μέτρα δε ληφθούν εντός ενός έτους, η Ελλάδα θα πρέπει να καταβάλει στην προσφεύγουσα το ποσό των 41.103,36 ευρώ ως αποζημίωση. Επιπλέον, το ελληνικό κράτος πρέπει να καταβάλλει στην προσφεύγουσα 10.000 ευρώ για ηθική βλάβη και 5.828,33 ευρώ για έξοδα και δαπάνες.
β) απέρριψε, κατά πλειοψηφία, το υπόλοιπο μέρος του αιτήματος της προσφεύγουσας για δίκαιη ικανοποίηση. Όσον αφορά την περιουσία του αποθανόντος που βρίσκεται στην Τουρκία, το Δικαστήριο επανέλαβε ότι η προσφυγή είχε κατατεθεί αποκλειστικά κατά της Ελλάδας και ότι το ζήτημα των επιπτώσεων της διαθήκης του αποθανόντος στο ακίνητο που βρίσκεται στην Τουρκία αποτελούσε αντικείμενο διαδικασιών που ακόμη εκκρεμούσαν ενώπιον των τουρκικών δικαστηρίων. Το εν λόγω ακίνητο δεν μπορούσε επομένως να αποτελέσει βάση τυχόν αξιώσεων για δίκαιη ικανοποίηση έναντι του Ελληνικού Δημοσίου στο πλαίσιο αυτών των διαδικασιών.
Βλ. το πλήρες κείμενο