Πηγή: echrcasalaw.gr
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Κατάληψη ξενοδοχείου για πάνω από τρία χρόνια, αδράνεια του κράτους και δικαίωμα στην ιδιοκτησία.
Κατάληψη του ξενοδοχείου City Plaza για πάνω από τρία χρόνια από μετανάστες και ομάδα αλληλέγγυων, μετατρέποντάς το σε χώρο φιλοξενίας μεταναστών. Το ξενοδοχείο ανήκε στην προσφεύγουσα ιδιοκτήτρια και στην ανώνυμη εταιρεία, της οποίας ήταν η μοναδική μέτοχος.
Οι προσφεύγουσες παραπονέθηκαν ότι οι αρχές παρέμειναν ανενεργές όταν τους ζητήθηκε να απομακρύνουν τους καταληψίες, οι οποίοι είχαν παραμείνει στο ξενοδοχείο από Απρίλιο 2016 έως τον Ιούλιο 2019, οπότε και έφυγαν από τις εγκαταστάσεις με δική τους θέληση. Εν τω μεταξύ, οι προσφεύγουσες είχαν υποβάλει μεγάλο αριθμό καταγγελιών, οι οποίες είτε δεν ευδοκίμησαν, είτε δεν εξετάστηκαν καθόλου. Επίσης, παρότι εκδόθηκε απόφαση από το Ειρηνοδικείο Αθηνών, με την οποία διατασσόταν η έξωση των καταληψιών και η απόδοση της νομής του ξενοδοχείου, αυτή δεν εκτελέστηκε ποτέ.
Στη διάρκεια εκείνης της περιόδου, η προσφεύγουσα αναγκάστηκε να πουλήσει το σπίτι της για να καλύψει τα χρέη που προέκυψαν ως αποτέλεσμα της κατάληψης της περιουσίας της από τους καταληψίες (φόροι, λογαριασμοί νερού και ηλεκτρικού ρεύματος) προκειμένου να αποφευχθούν ποινικές διαδικασίες σε βάρος της.
Το Στρασβούργο διαπίστωσε ειδικότερα ότι, λαμβανομένων υπόψη των συμφερόντων των προσφευγουσών, οι αρχές έπρεπε να έχουν λάβει τα απαραίτητα μέτρα για να εξασφαλίσουν το δικαίωμά τους για ειρηνική απόλαυση της περιουσίας τους, βρίσκοντας ταυτόχρονα μία ικανοποιητική λύση μέσα σε εύλογο χρονικό διάστημα. Οι εθνικές αρχές, παραμένοντας ανενεργές για πάνω από 3 χρόνια ως προς το να διαχειριστούν μια κατάσταση που είχε σημαντικές επιπτώσεις στα δικαιώματα ιδιοκτησίας των προσφευγόντων, είχαν αποτύχει στην επίτευξη μιας δίκαιης ισορροπίας μεταξύ των απαιτήσεων του γενικού συμφέροντος της κοινότητας και των απαιτήσεων προστασίας των δικαιωμάτων των προσφευγόντων.
Παραβίαση του δικαιώματος προστασίας της ιδιοκτησίας (άρθρο 1 Πρώτου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου). Το ΕΔΔΑ έκρινε ότι η Ελλάδα έπρεπε να καταβάλει στις προσφεύγουσες 300.000 ευρώ για διαφυγόντα κέρδη, και στην πρώτη προσφεύγουσα 10.000 ευρώ για ηθική βλάβη καθώς και 2.500 ευρώ για έξοδα και δαπάνες
Δείτε το πλήρες κείμενο εδώ