ΑΠΟΦΑΣΗ
Erkizia Almandoz κατά Ισπανίας της 22.06.2021 (αριθ. προσφ. 5869/17)
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Τρομοκρατία, ρητορική μίσους , έλεγχος κριτηρίων για νόμιμη καταδίκη
Η υπόθεση αφορούσε την καταδίκη του προσφεύγοντα για το αδίκημα της παρακίνησης τρομοκρατίας λόγω της ομιλίας που έδωσε σε μία τελετή, καλώντας τους συμπολίτες του να «Προβληματιστούν για την επιλογή του καταλληλότερου τρόπου προόδου», που θα οδηγούσε τους «λαούς προς ένα νέο δημοκρατικό σενάριο», επευφημώντας στο τέλος της ομιλίας του έναν τρομοκράτη που δολοφονήθηκε από ακροδεξιούς.
Τα εγχώρια δικαστήρια έκριναν ότι η ομιλία του συνιστούσε προπαγάνδα υπέρ της τρομοκρατίας και το Συνταγματικό Δικαστήριο ότι ο προσφεύγων είχε ξεπεράσει τα όρια του δικαιώματος στην ελευθερία της έκφρασης όπως διασφαλίζεται από το άρθρο 10 της σύμβασης και το άρθρο 20 του Ισπανικού Συντάγματος, καθώς η συμπεριφορά του ισοδυναμούσε με «ρητορική μίσους». Άσκησε προσφυγή για παραβίαση του άρθρου 10.
Το Στρασβούργο επισήμανε ότι για ένα θέμα δημοσίου ενδιαφέροντος, το δικαίωμα στην ελευθερία έκφρασης δεν είναι απεριόριστο και έπρεπε να αποφανθεί εάν η ποινή που επιβλήθηκε στον προσφεύγοντα ήταν ανάλογη με τον επιδιωκόμενο θεμιτό σκοπό .
Έχοντας αναλύσει την εφαρμογή των διαφόρων παραγόντων που χαρακτηρίζουν τη ρητορική μίσους και τις δηλώσεις που καταδικάζουν ή προασπίζουν την τρομοκρατία, το Δικαστήριο διαπίστωσε ότι, παρόλο που ο προσφεύγων είχε κάνει δηλώσεις κατά τη διάρκεια τελετής στη μνήμη ενός πρώην μέλους τρομοκρατικής οργάνωσης σε τεταμένο πολιτικό και κοινωνικό πλαίσιο, το περιεχόμενο και η διατύπωση των σχολίων του έδειξαν ότι δεν είχε σκοπό να υποκινήσει στη βία ή να προασπίσει και να υποστηρίξει τρομοκρατικές ενέργειες. Κατά την άποψη του Δικαστηρίου, δεν αποδείχθηκε άμεση ή έμμεση υποκίνηση τρομοκρατικής βίας. Αντιθέτως η ομιλία του προσφεύγοντος στην τελετή είχε υποστηρίξει τα δημοκρατικά μέσα για την επίτευξη των συγκεκριμένων πολιτικών στόχων της αριστεράς. Το Δικαστήριο διαπίστωσε ότι η παρέμβαση των δημόσιων αρχών στο δικαίωμα της ελευθερίας της έκφρασης του προσφεύγοντος δεν μπορούσε να θεωρηθεί «απαραίτητη σε μια δημοκρατική κοινωνία».
Έκρινε κατά πλειοψηφία ότι παραβιάστηκε το δικαίωμα στην ελευθερία της έκφρασης (άρθρο 10 της ΕΣΔΑ) και επιδίκασε ποσό 6.000 ευρώ για ηθική βλάβη και 5.000 ευρώ για έξοδα.