ΑΠΟΦΑΣΗ
Verrascina κ.α. κατά Ιταλίας της 28.04.2022 (αρ. προσφ. 15566/13 και πέντε άλλες προσφυγές)
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Οι προσφεύγοντες είναι 16 Ιταλοί υπήκοοι. Οι προσφυγές τους αφορούσαν τη διάρκεια των προηγούμενων διαδικασιών ενώπιον των ιταλικών δικαστηρίων και τη μεταρρύθμιση του 2012 του άρθρου 4 του Νόμου 89 της 8ης Μαρτίου 2001 (του ονομαζόμενου νόμου «Pinto»), που πρόβαλε αξιώσεις για ηθική βλάβη που προκλήθηκε από την υπερβολική διάρκεια των διαδικασιών με την επιφύλαξη της ημερομηνίας κατά την οποία η απόφαση στην εν λόγω διαδικασία έγινε αμετάκλητη.
Όσον αφορά την εξάντληση των εσωτερικών ενδίκων μέσων, το Δικαστήριο θεώρησε ότι το ένδικο μέσο που προβλέπει ο νόμος Pinto, μετά τη μεταρρύθμιση του άρθρου 4 και μέχρι την απόφαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου το 2018, δεν μπορούσε να θεωρηθεί ως αποτελεσματικό ένδικο μέσο κατά την έννοια του άρθρου 13 της Σύμβασης. Ως εκ τούτου, είναι απαραίτητο να απορριφθεί η ένσταση μη εξάντλησης των εσωτερικών ενδίκων μέσων που προέβαλε η Κυβέρνηση και να συναχθεί το συμπέρασμα ότι υπήρξε παραβίαση του άρθρου 13 της Σύμβασης.
Όσον αφορά τη διάρκεια της διαδικασίας ενώπιον των εθνικών δικαστηρίων και όπως προκύπτει από τις προσφυγές, η μεταβλητή διάρκεια των διαδικασιών μεταξύ 9 και 24 ετών είναι υπερβολική και δεν πληροί την απαίτηση του «εύλογου χρόνου» που προβλέπεται στο άρθρο 6 § 1 (δίκαιη δίκη) της ΕΣΔΑ.
Συνεπώς, το Δικαστήριο διαπίστωσε παραβίαση του άρθρου 6 § 1 της Σύμβασης και επιδίκασε στους προσφεύγοντες ποσά για ηθική βλάβη και έξοδα. Τα ποσά είναι διαφορετικά για κάθε προσφεύγοντα και αναφέρονται αναλυτικά στο διατακτικό της απόφασης.