ΕΔΔΑ Η επιβολή περιοριστικών όρων δε συνιστά ποινή. Μη χορήγηση νομικής συνδρομής σε άπορο κρατούμενο. Μη δίκαιη δίκη

ΑΠΟΦΑΣΗ

Timofeyev και Postupkin κατά Ρωσίας της 19.01.2021(αριθ. προσφ.  45431/14 και 22769/15)

βλ. εδώ

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Περιοριστικοί όροι σε επικίνδυνους εγκληματίες, δικαίωμα ελεύθερης κυκλοφορίας.  Χορήγηση νομικής συνδρομής σε άπορο κρατούμενο και δίκαιη δίκη.

Οι προσφεύγοντες είχαν εκτίσει ποινή κάθειρξης για ανθρωποκτονία από πρόθεση και εμπορία ναρκωτικών αντιστοίχως. Τους επιβλήθηκε ο περιοριστικός όρος της επιτήρησης μετά την αποφυλάκιση τους κατόπιν αιτήματος του διευθυντή του καταστήματος κράτησης. Η επιτήρηση σύμφωνα με το νόμο επιβάλλονταν σε περίπτωση επικίνδυνων εγκληματιών  που είχαν διαπράξει αδικήματα για οποία υπήρχε κίνδυνος υποτροπής. Τα εγχώρια δικαστήρια απέρριψαν τις αιτήσεις τους για άρση των περιοριστικών όρων.

Άσκησαν προσφυγή για παραβίαση της δίκαιης δίκης  του άρθρου 6§1 λόγω μη παροχής νομικής συνδρομής, για επιβολή ποινής άνευ νόμου του άρθρου 7 και παραβίαση της ελευθερίας μετακίνησης του άρθρου 2 του 4ου Πρωτοκόλλου.

Το Στρασβούργο έκρινε ότι το μέτρο της επιτήρησης που επιβλήθηκε ως  περιοριστικός όρος στους προσφεύγοντες δεν εξαρτιόταν από την ενοχή, αλλά από την «επικινδυνότητα» ενός ατόμου που καταδικάστηκε για αδίκημα που χαρακτηρίζεται ως επικίνδυνο για υποτροπή, συνεπώς ήταν ανάλογο με τον επιδιωκόμενο στόχο δηλαδή την πρόληψη του εγκλήματος . Από την άποψη αυτή, το μέτρο δεν συνιστούσε ποινή. Το ΕΔΔΑ έκρινε ασυμβίβαστη την καταγγελία όσον αφορά το άρθρο 7 της ΕΣΔΑ.

Αντιθέτως το ΕΔΔΑ έκρινε ότι η αδυναμία του κ. Timofeyev να λάβει νομική συνδρομή για να εξασφαλίσει την εκπροσώπηση του από δικηγόρο κατά την συζήτηση των αιτήσεων του, τον έθεσε σε μειονεκτική θέση σε σχέση με τον αντίδικο του, καθόσον ο ίδιος δεν είχε νομική εμπειρία και γνώση του νόμου. Δεδομένου ότι η οικονομική του κατάσταση δεν θα βελτιωνόταν αφού ήταν κρατούμενος, και δεν θα μπορούσε να προσλάβει δικηγόρο με αμοιβή. Κατά συνέπεια υπήρχε παραβίαση του άρθρου  6§1 της ΕΣΔΑ.

Αντιθέτως το ΕΔΔΑ έκρινε για τον κ. Postupkin ότι επιβολή του περιοριστικού όρου της εμφάνισης μία φορά το μήνα στην αρμόδια αρχή, δεν παραβίασε το άρθρο  2 του 4ου Πρωτοκόλλου της Σύμβασης για την ελευθερία μετακίνησης καθόσον το μέτρο ήταν απαραίτητο για την πρόληψη του εγκλήματος συνεπώς ανάλογο με τους επιδιωκόμενους στόχους και ο προσφεύγων είχε τη δυνατότητα να αμφισβητήσει την  αναγκαιότητα διατήρησης του επίμαχου μέτρου στο δικαστήριο ανά εξάμηνο.

Τέλος το Δικαστήριο έκρινε ότι αφού έχει ήδη αποφασίσει ότι το μέτρο της επιτήρησης δεν συνιστά ποινή, αντιστοίχως δεν υπήρξε και παραβίαση του άρθρου 4 του 7ου Πρωτοκόλλου της ΕΣΔΑ όσον αφορά το δικαίωμα μη δίκης ή τιμωρίας για  δεύτερη φορά.

Το ΕΔΔΑ επιδίκασε ποσό 8000 ευρώ για ηθική βλάβη και δικαστική δαπάνη

echrcaselaw

Total
0
Shares
Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *