AΠΟΦΑΣΗ
Baret και Caballero κατά Γαλλίας της 14.09.2023 (αριθ.προσφ. 22296/20 και 37138/20)
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Υποβοηθούμενη μεταθανάτια αναπαραγωγή.Οι προσφεύγουσες έχοντας την επιθυμία να τεκνοποιήσουν μετά το θάνατο των συζύγων τους επιδίωξαν να υποβληθούν σε υποβοηθούμενη αναπαραγωγή με γαμέτες που είχαν φυλάξει οι σύζυγοι τους σε ειδικά κέντρα αναπαραγωγής όσο ήταν εν ζωή. Η θεραπεία θα γίνονταν στο εξωτερικό σε χώρα που επέτρεπε την μεταθανάτια αναπαραγωγή. Οι εγχώριες αρχές με αμετάκλητες αποφάσεις βασιζόμενες στον νόμο περί βιοηθικής αρνήθηκαν την εξαγωγή του βιολογικού υλικού.
Το Δικαστήριο διαπίστωσε ειδικότερα ότι η επίδικη απαγόρευση είχε επηρεάσει την ιδιωτική ζωή των προσφευγόντων, στο πεδίο εφαρμογής του δικαιώματός τους στην αυτοδιάθεση και ότι συνιστούσε παρέμβαση στο δικαίωμά τους να προσπαθήσουν να αποκτήσουν παιδιά, ωστόσο υπενθύμισε, ότι ο απόλυτος χαρακτήρας της απαγόρευσης της μεταθανάτιας σπερματέγχυσης ήταν η διασφάλιση γενικών συμφερόντων που σχετίζονται με ηθικούς ή δεοντολογικούς προβληματισμούς. Ως εκ τούτου η επίδικη απαγόρευση εξαγωγής ήταν καταρχήν συμβατή με το δικαίωμα σεβασμού της ιδιωτικής ζωής.
Το ΕΔΔΑ επανέλαβε τη διαπίστωσή του ότι ένα έμβρυο δενέχει ανεξάρτητα δικαιώματα ή συμφέροντακαιέκρινε ότι, απαγορεύοντας τη μεταθανάτια μεταφορά εμβρύων, ο νομοθέτης δεν υπερέβη τη διακριτική του ευχέρεια. Συμπέρανε ότι οι εγχώριες αρχές είχαν επιτύχει μια δίκαιη ισορροπία μεταξύ των ανταγωνιστικών συμφερόντων που διακυβεύονταν και ότι το εναγόμενο κράτος είχε ενεργήσει κατά τη διακριτική του ευχέρεια.
Το ΕΔΔΑ δεν διαπίστωσε παραβίασητης ιδιωτικής ζωής (άρθρο 8).