ΑΠΟΦΑΣΗ
Bivolaru και Moldovan κατά Γαλλίας της 25.03.2021 (αρ. προσφ. 40324/16 και 12623/17)
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Εκτέλεση Ευρωπαϊκού εντάλματος σύλληψης. Τεκμήριο ισοδύναμης προστασίας σε διαφορές που αφορούν την εκτέλεση Ευρωπαϊκού εντάλματος σύλληψης. Απάνθρωπη ή εξευτελιστική μεταχείριση.
Οι δύο προσφεύγοντες καταδικάστηκαν σε ποινή κάθειρξης από τα Ρουμανικά δικαστήρια για εμπορία ανθρώπων και σεξουαλική παρενόχληση ανηλίκων. Κατά την χρονική στιγμή της έκδοσης των αποφάσεων ζούσαν στη Γαλλία και Σουηδία αντιστοίχως όπου ο δεύτερος προσφεύγων είχε αναγνωριστεί ως πρόσφυγας με απόφαση που δεν είχε ανακληθεί. Εκδόθηκαν Ευρωπαϊκά Εντάλματα Σύλληψης, για την σύλληψη, έκδοση και τη φυλάκιση τους σε καταστήματα κράτησης στην Ρουμανία. Οι αναιρέσεις που άσκησαν στο Ακυρωτικό δικαστήριο για την απαγόρευση εκτελέσεως των ΕΕΣ με την αιτιολογία ότι έκδοση και φυλάκιση τους στη Ρουμανία ελλόχευε κίνδυνο απάνθρωπης και εξευτελιστικής μεταχείρισης, απορρίφθηκαν.
Το Στρασβούργο επανέλαβε ότι κατά την εφαρμογή του διεθνούς δικαίου, τα συμβαλλόμενα κράτη δεσμεύονταν από τις υποχρεώσεις τις οποίες αναλάμβαναν κατά την προσχώρηση στην ΕΣΔΑ. Ένα μέτρο το οποίο λαμβάνονταν για τους σκοπούς εκπλήρωσης των διεθνών νομικών υποχρεώσεων έπρεπε να θεωρηθεί δικαιολογημένο όταν ο εν λόγω οργανισμός απένειμε θεμελιώδη δικαιώματα τουλάχιστον σε ισοδύναμο ή συγκρίσιμο επίπεδο προστασίας από εκείνη που εγγυάται η Σύμβαση. Το τεκμήριο της ισοδύναμης προστασίας κατοχυρώθηκε νομολογιακά από το ΔΕΕ με την απόφαση του Aranyosi και Căldăraru το 2003.
Εν προκειμένω για εκτέλεση ΕΕΣ, η δικαστική αρχή εκτέλεσης είχε την υποχρέωση να αξιολογήσει την ύπαρξη των συστημικών ελλείψεων στο κράτος μέλος έκδοσης και τη διενέργεια ειδικής και λεπτομερούς εξέτασης του ατομικού κινδύνου απάνθρωπης και εξευτελιστικής μεταχείρισης που θα αντιμετώπιζε ο εκζητούμενος σε περίπτωση παράδοσής του.
Στην υπό κρίση υπόθεση του πρώτου προσφεύγοντα, αποδείχτηκε ότι οι πληροφορίες που διέθετε η δικαστική αρχή εκτέλεσης σχετικά με τον προσωπικό χώρο όπου θα κρατούνταν ο προσφεύγων, μικρότερος των 3 τ.μ. είχε οδηγήσει σε ισχυρό τεκμήριο παραβίασης του άρθρου 3. Δεδομένου ότι η δικαστική αρχή εκτέλεσης δεν απολαμβάνει αυτόνομο περιθώριο ελιγμών αλλά οφείλει να εφαρμόσει την ισοδύναμη προστασία, το ΕΔΔΑ έκρινε ότι υπήρξε παραβίαση του άρθρου 3 της ΕΣΔΑ και επιδίκασε ποσό 5.000 ευρώ για ηθική βλάβη και 2.520 ευρώ για έξοδα.
Αντιθέτως για τον δεύτερο προσφεύγοντα, ο οποίος είχε αναγνωριστεί ως πρόσφυγας στην Σουηδία, το ΕΔΔΑ διαπίστωσε ότι η περιγραφή των συνθηκών κράτησης στις ρουμανικές φυλακές έτσι όπως περιγράφηκαν από τον προσφεύγοντα ενώπιον των δικαστικών εκτελεστικών αρχών προς υποστήριξη του αιτήματός του να μην εκτελεστεί το ΕΕΣ, δεν ήταν επαρκώς λεπτομερής ή τεκμηριωμένη ώστε να αποτελεί εκ πρώτης όψεως αποδεικτικό στοιχείο για τον πραγματικό κίνδυνο μεταχείρισης που αντιβαίνει στο άρθρο 3 σε περίπτωση παράδοσής του στις Ρουμανικές αρχές, ούτε η δικαστική αρχή εκτέλεσης είχε υποχρέωση να ζητήσει επιπλέον πληροφορίες. Όσον αφορά το επιχείρημα του για την κατάσταση του ως πρόσφυγας, δεν παρέσχε αρκετές πληροφορίες που να αποδεικνύουν ότι ο κίνδυνος απάνθρωπης και εξευτελιστικής μεταχείρισης παρέμενε στην χώρα καταγωγής του μετά από 10 χρόνια. Ως εκ τούτου το ΕΔΔΑ έκρινε ότι δεν υπήρχε παραβίαση του άρθρου 3.
echrcaselaw.com/apofaseis-edda