ΑΠΟΦΑΣΗ
Paiva De Andrada Reis κατά Πορτογαλίας της 07.11.2023 (αρ. προσφ. 56564/15)
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Κατά του προσφεύγοντος εκδόθηκαν δύο αποφάσεις μία ποινική και η άλλη διοικητική. Και οι δύο αφορούσαν την ίδια χρονική περίοδο.
Στην ποινική απόφαση ο προσφεύγων, ως έχων την διαχείριση της εταιρείας Μ., αθωώθηκε από το ποινικό δικαστήριο της Λισαβόνας στις 16 Ιουλίου 2012 από την κατηγορία της παραβίασης μη καταβολής ασφαλιστικών εισφορών με την αιτιολογία ότι δεν μπορούσε να θεωρηθεί υπεύθυνος ως διαχειριστής για την μη καταβολή των επίδικων εισφορών αφού δεν είχε ασκήσει εκ των πραγμάτων (de facto) τη διαχείριση της εταιρείας Μ. μεταξύ των ετών 2002 και 2007.
Στις διοικητικές διαδικασίες η εφορία υποχρέωσε τον προσφεύγοντα να καταβάλει φόρο εισοδήματος και ΦΠΑ 240.573 ευρώ που όφειλε η εταιρεία Μ. σε σχέση με τα φορολογικά έτη από το 2002 έως το 2006, με την αιτιολογία ότι η εταιρεία ήταν αφερέγγυα και ο ίδιος ως διαχειριστής, έπρεπε να λογοδοτήσει για την οφειλή αυτή, σύμφωνα με την φορολογική νομοθεσία. Ο προσφεύγων άσκησε ανακοπή. Το διοικητικό δικαστήριο την απέρριψε. Ο προσφεύγων άσκησε έφεση στο Κεντρικό Διοικητικό Δικαστήριο (TCAS) επικαλούμενος την απόφαση του ποινικού δικαστηρίου και την παραβίαση του τεκμηρίου αθωότητάς του (άρθρο 6 παρ. 2 της ΕΣΔΑ). Το TCAS απέρριψε το ασκηθέν ένδικο μέσο στις 7 Μαΐου του 2015.
Σύμφωνα με το Δικαστήριο και οι δύο διαδικασίες αφορούσαν τη διαχείριση της εταιρείας Μ. στο ίδιο χρονικό διάστημα και τον προσδιορισμό της ποινικής και φορολογικής ευθύνης του προσφεύγοντος σε σχέση με ποσά που δεν κατέβαλε η εταιρεία Μ. στην κοινωνική ασφάλιση, όσον αφορά τις κοινωνικές εισφορές, και στην εφορία, όσον αφορά φόρο εισοδήματος και ΦΠΑ.
Κατά το Δικαστήριο του Στρασβούργου, το TCAS αμφισβητώντας την ουσία της αθωωτικής απόφασης που είχε εκδοθεί από το ποινικό δικαστήριο της Λισαβόνας υπέρ του προσφεύγοντος, ενήργησε με τρόπο ασυμβίβαστο με το σεβασμό της αρχής του τεκμηρίου αθωότητας. Το εθνικό δικαστήριο είχε αρνηθεί να εξετάσει τον ισχυρισμό για παραβίαση του τεκμηρίου της αθωότητας με βάση τυπολατρική ερμηνεία των προϋποθέσεων του παραδεκτού.
Το ΕΔΔΑ διαπίστωσε παραβίαση του τεκμηρίου αθωότητας (άρθρο 6 § 2 της ΕΣΔΑ) αλλά δεν επιδίκασε κανένα ποσό γιατί ο προσφεύγων δεν υπέβαλε σχετική αξίωση.