ΑΠΟΦΑΣΗ
Pinkas κ.α. κατά Βοσνίας-Ερζεγοβίνης της 04.10.2022 (αρ. προσφ.8701/21 )
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Οι προσφεύγοντες, είναι μια ομάδα 51 δικαστικών υπαλλήλων. Άσκησαν από κοινού προσφυγή με δικαστές από το ίδιο δικαστήριο, ζητώντας καταβολή επιδομάτων σίτισης, αδείας και οικογενειακού επιδόματος από το 2009 όπως λάμβαναν οι υπόλοιποι δημόσιοι υπάλληλοι. Η προσφυγή διαχωρίστηκε και εξετάστηκε χωριστά των δικαστών από των δικαστικών υπαλλήλων. Το Συνταγματικό Δικαστήριο εξέδωσε απόφαση για αντισυνταγματικότητα του νόμου της περικοπής των επιδομάτων, όμως η νομολογία αυτή δεν λήφθηκε υπόψη στην προσφυγή των δικαστικών υπαλλήλων. Η αξίωση των προσφευγόντων έγινε δεκτή μόνο για την περίοδο μετά τον Ιανουάριο του 2013, ενώ η προσφυγή των δικαστών έγινε δεκτή και χορηγήθηκαν σε αυτούς τα επιδόματα από το 2009 και εντεύθεν. Άσκησαν προσφυγή για παραβίαση της δίκαιης δίκης και απαγορευμένη διάκριση.
Το ΕΔΔΑ διαπίστωσε ότι παρόλο που το Συνταγματικό Δικαστήριο δεν διευκρίνισε γιατί αποφάσισε να αντιμετωπίσει την υποβολή από τους προσφεύγοντες της απόφασης που εκδόθηκε στην περίπτωση των δικαστών ως νέα καταγγελία, και όχι ως νομολογία σχετικά με την υπόθεση , οι προσφεύγοντες δεν κατήγγειλαν ενώπιον του Δικαστηρίου ότι ο τρόπος με τον οποίο το Συνταγματικό Δικαστήριο ερμήνευσε και εφάρμοσε τους διαδικαστικούς του κανόνες στην περίπτωσή τους ήταν από μόνος του αυθαίρετος. Συνεπώς, το ΕΔΔΑ δεν διαπίστωσε παραβίαση του άρθρου 6 § 1 της Σύμβασης.
Όσον αφορά τη διάκριση, το Δικαστήριο δέχτηκε ότι οι δικαστικοί υπάλληλοι και οι δικαστές βρίσκονταν σε παρόμοια κατάσταση, επειδή το ίδιο νομικό καθεστώς ίσχυε και για τις δύο κατηγορίες δημοσίων υπαλλήλων όσον αφορά τα αιτούμενα επιδόματα. Έχοντας λάβει τα επιδόματα για διαφορετικές περιόδους, οι δύο κατηγορίες δημοσίων υπαλλήλων είχαν διαφορετική μεταχείριση. Η συλλογιστική των εθνικών δικαστηρίων δεν βασιζόταν άμεσα σε ένα αναγνωρίσιμο χαρακτηριστικό ή «καθεστώς» των διαδίκων, αλλά διατυπώθηκε με ουδέτερους όρους. Δεδομένου ότι ούτε η Κυβέρνηση ούτε τα εθνικά δικαστήρια είχαν παράσχει οποιαδήποτε αιτιολόγηση για αυτή τη διαφορετική μεταχείριση, αυτή η διαφοροποίηση δεν είχε αντικειμενική και εύλογη αιτιολόγηση.
Κατά συνέπεια το ΕΔΔΑ διαπίστωσε παραβίαση του άρθρου 1 του 12ου Πρωτοκόλλου.