Πηγή: echrcaselaw.com
Δικαίωμα για ελεύθερες εκλογές και εκλογική Νομοθεσία.
Δύο από τους προσφεύγοντες είναι πολιτικά κόμματα που έθεσαν υποψηφιότητα στις εκλογές. Σε αυτά τα κόμματα ανήκαν δύο από τους προσφεύγοντες. Η συμμετοχή των κομμάτων απορρίφθηκε γιατί στους συνδυασμούς με τους υποψήφιους δεν υπήρχε η απαιτούμενη ποσόστωση του 35% των γυναικών. Τα εγχώρια Δικαστήρια απέρριψαν αμετάκλητα τις προσφυγές των κομμάτων για παραβίαση της εκλογικής νομοθεσίας.
Το Στρασβούργο συμφώνησε ότι οι διατάξεις σχετικά με τις απαιτήσεις φύλου ήταν επαρκώς και ξεκάθαρα ορισμένες στο εθνικό δίκαιο, σημειώνοντας ότι η προώθηση της ισότητας των φύλων αποτέλεσε μείζονα στόχο μεταξύ των Κρατών του Συμβουλίου της Ευρώπης και οι προσφεύγοντες είχαν τη δυνατότητα να προβλέψουν ότι η μη συμμόρφωση θα είχε ως αποτέλεσμα την απόρριψη της συμμετοχής στις εκλογές των συνδυασμών τους. Λαμβάνοντας υπόψη και την ευρεία διακριτική ευχέρεια που δίνονταν στα Κράτη αναφορικά με την οργάνωση και τη λειτουργία των εκλογικών συστημάτων, το Δικαστήριο διαπίστωσε ότι η απόρριψη των συνδυασμών των υποψηφίων δεν μπορεί να θεωρηθεί δυσανάλογη, συνεπώς δεν υπήρξε παραβίαση του άρθρου 3 του Πρώτου Πρωτοκόλλου.
Όσον αφορά την παραβίαση του δικαιώματος στην ελευθερία της έκφρασης λόγω της άρνησης των τηλεοπτικών σταθμών να διαθέσουν στα κόμματα δωρεάν χρόνο εκπομπής, το Στρασβούργο διαπίστωσε το επικρινόμενο από τους προσφεύγοντες μέτρο στηρίχθηκε σε αντικειμενική και λογική αιτιολόγηση γιατί τα συγκεκριμένα κόμματα δεν τηρούσαν την εκλογική νομοθεσία και ακολούθως έκρινε την καταγγελία αβάσιμη.
Βλ. το πλήρες κείμενο εδώ