Πηγή: echrcaselaw.com
Αρχή ne bis in idem. Δικαίωμα του προσώπου να μην δικάζεται ή να τιμωρείται δύο φορές για το ίδιο αδίκημα .
Ο προσφεύγων, προϊστάμενος της τεχνικής υπηρεσίας του Δήμου, κατηγορήθηκε για παραβάσεις σχετικά με ανάθεση και χρηματοδότηση 12 δημοσίων έργων. Του επιβλήθηκε διοικητικό πρόστιμο ισοδύναμο των 850 περίπου ευρώ, που ήταν το ελάχιστο όριο προστίμου (με ανώτερο το ισοδύναμο των 2.100 ευρώ περίπου) το οποίο κατέβαλε. Παράλληλα ασκήθηκε ποινική δίωξη εναντίον του για κατάχρηση εξουσίας για την ανάθεση 18 δημοσίων συμβάσεων. Καταδικάστηκε σε ποινή φυλάκισης 4 ετών με αναστολή.
Άσκησε προσφυγή στο ΕΔΔΑ για παραβίαση του άρθρου 4 του 7ου Πρωτοκόλλου της ΕΣΔΑ.
Στην υπό κρίση περίπτωση, το ΕΔΔΑ διαπίστωσε ότι: α) το πρόστιμο που του επιβλήθηκε προσομοίαζε με άσκηση πειθαρχικής εξουσίας έναντι δημοσίου υπαλλήλου παρά με επιβολή κύρωσης που εφαρμόζονταν γενικά σε όλους τους πολίτες για διάπραξη αξιόποινων πράξεων, β) ότι δεν είχε τον χαρακτήρα σοβαρής ποινής, δεδομένου ότι το επιβληθέν πρόστιμο ήταν το κατώτερο, γ) το εν λόγω πρόστιμο δεν μπορούσε να έχει αντικατασταθεί με ποινή στέρησης της ελευθερίας σε περίπτωση μη πληρωμής, δ) δεν ανεγράφετο στο ποινικό μητρώο. Έτσι κατέληξε στο συμπέρασμα ότι το πρόστιμο που επιβλήθηκε δεν ήταν «ποινικού» χαρακτήρα σύμφωνα και με τη νομολογία του και δεν είχε εφαρμογή το άρθρο 4 του 7ου Πρωτοκόλλου.
Το Στρασβούργο κήρυξε την προσφυγή απαράδεκτη κατά πλειοψηφία.
Βλ. την απόφαση εδώ