πηγή: echrcasalaw.gr
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Φοροδιαφυγή, τεκμήριο αθωότητας και προστασία της περιουσίας.
Ο προσφεύγων με την ιδιότητα του διευθύνοντα συμβούλου εταιρείας, κατηγορήθηκε για φοροδιαφυγή καθόσον η εταιρεία είχε παραλείψει να καταβάλει ΦΠΑ. Ο εισαγγελέας δεν άσκησε ποινική δίωξη λόγω παραγραφής, ωστόσο το κράτος προσέφυγε εναντίον του προσφεύγοντα ζητώντας αποζημίωση από αδικοπραξία για τη ζημία που υπέστη από την μη καταβολή των φόρων. Τα εγχώρια Δικαστήρια, θεώρησαν υπεύθυνο τον προσφεύγοντα και τον καταδίκασαν στην καταβολή συγκεκριμένου ποσού.
Το ΕΔΔΑ διαπίστωσε ότι τα εγχώρια Δικαστήρια, ακόμα και στη γλώσσα που χρησιμοποίησαν, θεώρησαν τον προσφεύγοντα ως ένοχο παρόλο που δεν είχε ποτέ καταδικαστεί για το ίδιο φορολογικό αδίκημα και δεν είχε ποτέ την ευκαιρία να ασκήσει τα δικαιώματά του υπεράσπισης σε ποινική δίκη. Έκρινε ότι ο προσφεύγων αντιμετωπίστηκε με τρόπο ασυμβίβαστο με το τεκμήριο αθωότητας, συνεπώς υπήρξε παραβίασή του (άρθρο 6§2 της ΕΣΔΑ).
Ακολούθως διαπίστωσε ότι τα εθνικά δικαστήρια δέχτηκαν τις αξιώσεις των φορολογικών αρχών, χωρίς να εξετάσουν τυχόν αποδεικτικά στοιχεία ή να πραγματοποιήσουν ανεξάρτητη έρευνα για το κατά πόσο ο προσφεύγων ήταν υπεύθυνος για τη μη καταβολή φόρων. Κατά συνέπεια το ΕΔΔΑ διαπίστωσε παραβίαση του άρθρου 1 του Πρώτου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου και επιδίκασε χρηματική ικανοποίηση για ηθική του βλάβη το ποσό των 7.800 ευρώ.
Βλ. την απόφαση εδώ