Πηγή: http://www.echrcaselaw.com
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Κράτηση εννέα ασυνόδευτων ανηλίκων μεταναστών σε διαφορετικά αστυνομικά τμήματα στην Ελλάδα, για περιόδους μεταξύ 21 και 33 ημερών. Οι ασυνόδευτοι ανήλικοι στη συνέχεια μεταφέρθηκαν στο κέντρο υποδοχής στα Διαβατά και ακολούθως σε ειδικές εγκαταστάσεις για ανηλίκους. Το Δικαστήριο διαπίστωσε, πρώτον, ότι η κράτηση στα διάφορα αστυνομικά τμήματα ήταν ικανή να προκαλέσει μέσα τους ένα αίσθημα απομόνωσης από τον έξω κόσμο, με δυνητικά αρνητικές συνέπειες για τη σωματική και ηθική τους ευημερία. Το ΕΔΔΑ έκρινε, επίσης ότι οι συνθήκες διαβίωσης στο κέντρο υποδοχής στα Διαβατά, το οποίο διέθετε μια ασφαλή ζώνη για τους ασυνόδευτους ανηλίκους, δεν είχε υπερβεί το κατώτατο όριο σοβαρότητας που απαιτείται για την εφαρμογή του άρθρου 3. Το Στρασβούργο εξέφρασε, επίσης, την άποψη ότι οι προσφεύγοντες δεν είχαν επωφεληθεί ενός εσωτερικού ενδίκου μέσου. Δεύτερον, το ΕΔΔΑ διαπίστωσε ότι η τοποθέτηση των προσφευγόντων σε συνοριακά αστυνομικά τμήματα μπορούσε να νοηθεί ως στέρηση της ελευθερίας, η οποία δεν ήταν νόμιμη κατά την έννοια του άρθρου 5 § 1. Σε αστυνομικά τμήματα ενώπιον του εθνικού δικαστηρίου, το ΕΔΔΑ σημείωσε επίσης ότι οι προσφεύγοντες είχαν περάσει αρκετές εβδομάδες προτού το Εθνικό Κέντρο Κοινωνικής Αλληλεγγύης («ΕΚΚΑ») συστήσει την τοποθέτησή τους σε κέντρα υποδοχής για ασυνόδευτους ανηλίκους. Τέλος, ο εισαγγελέας, ο οποίος ήταν και ο νόμιμος κηδεμόνας τους, δεν τους έφερε σε επαφή με δικηγόρο και δεν είχε ασκήσει έφεση εξ ονόματός τους για να επιτευχθεί η διακοπή της κράτησή τους και η μεταφορά τους σε κατάλληλες εγκαταστάσεις. Παραβίαση των άρθρων 3, 13, 5 παρ. 1 και 4 της ΕΣΔΑ.
Δείτε το πλήρες κείμενο εδώ