Πηγή: http://www.echrcaselaw.com
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Φόρος ρύπανσης με βάση διάταγμα έκτακτης ανάγκης, σε μεταχειρισμένα οχήματα που είχαν αγοραστεί από άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Καταγγελία των προσφευγόντων με βάση το άρθρο 1 του ΠΠΠ και το άρθρο 13 της ΕΣΔΑ για το γεγονός ότι έπρεπε να καταβάλουν φόρο ρύπανσης που κρίθηκε ασυμβίβαστος με το δίκαιο της ΕΕ από το ΔΕΕ. Εκδόθηκε στη συνέχεια άλλο διάταγμα που προέβλεπε διαδικασία για επιστροφή του καταβληθέντος φόρου ρύπανσης και των τόκων του. Το Στρασβούργο έκρινε ότι το ένδικο μέσο που εισήχθη με το νέο διάταγμα, τους παρείχε την ευκαιρία να επιτύχουν την επιστροφή του φόρου ρύπανσης και την καταβολή του αντίστοιχου τόκου. Καθόριζε, επίσης, σαφείς και προβλέψιμους κανόνες διαδικασίας, δεσμευτικές προθεσμίες και παρείχε δυνατότητα αποτελεσματικού δικαστικού ελέγχου. Το συγκεκριμένο ένδικο μέσο, επομένως, ήταν ένα αποτελεσματικό ένδικο μέσο κατά την έννοια του άρθρου 35 της ΕΣΔΑ. Απαράδεκτες οι προσφυγές λόγω μη εξάντλησης των εσωτερικών ενδίκων μέσων.
Βλ. το πλήρες κείμενο εδώ