Πηγή: echrcaselaw.com
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Παραμονή τεσσάρων ανδρών για μεγάλο χρονικό διάστημα στη ζώνη διέλευσης του αεροδρομίου της Μόσχας, ενόσω οι αρχές εξέταζαν τις αιτήσεις ασύλου τους. Κανένας από αυτούς, τελικά, δεν παρέμεινε στη Ρωσία. Ομόφωνη παραβίαση του δικαιώματος στην ελευθερία και ασφάλεια και της απαγόρευσης απάνθρωπης ή εξευτελιστικής μεταχείρισης.
Το Δικαστήριο διαπίστωσε ειδικότερα ότι το άρθρο 5 εφαρμόζεται στην περίπτωση των προσφευγόντων καθώς η παρουσία τους στην ζώνη διέλευσης δεν ήταν εθελοντική, είχαν αφεθεί χωρίς καμία συνδρομή για όλη τη διάρκεια της διαμονής τους εκεί, η οποία διήρκεσε μεταξύ 5 και 19 μηνών ανάλογα με τον προσφεύγοντα, δεν υπήρχε ρεαλιστική προοπτική να μπορούν να εγκαταλείψουν τη ζώνη και οι αρχές δεν είχαν τηρήσει την εθνική νομοθεσία για την υποδοχή των αιτούντων άσυλο.
Λόγω της έλλειψης νομικής βάσης για τον εγκλεισμό τους στη ζώνη διέλευσης, και ενώ η κατάσταση τους χειροτέρεψε λόγω του ότι αντιμετώπισαν εμπόδια στη πρόσβαση στο σύστημα ασύλου, το Δικαστήριο κατέληξε στο συμπέρασμα ότι υπήρξε παραβίαση των δικαιωμάτων των προσφευγόντων που προστατεύονται από το άρθρο 5 § 1.
Παράλληλα, οι συνθήκες που διέμεναν οι προσφεύγοντες ήταν φρικτές, αφού έπρεπε να κοιμούνται στη ζώνη διέλευσης, μια περιοχή με πολύ κόσμο και συνεχώς φωτισμένη, χωρίς πρόσβαση σε εγκαταστάσεις υγιεινής ή μαγειρέματος. Παραβίαση του άρθρου 3, καθώς η μεταχείριση στην οποία είχαν υποβληθεί ήταν εξευτελιστική. Σύμφωνα, άλλωστε, με το Δικαστήριο, η απαγόρευση της απάνθρωπης ή ταπεινωτικής μεταχείρισης είναι θεμελιώδης αξία στις δημοκρατικές κοινωνίες και είναι μια πολιτισμική αξία που συνδέεται στενά με το σεβασμό προς την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, η οποία αποτελεί μέρος της ίδιας της ουσίας της Σύμβασης.
Βλ. το πλήρες κείμενο εδώ