Πηγή: echrcaselaw.com
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Αμεροληψία δικαστή και δίκαιη δίκη.
Δικαστής του Ανωτάτου Δικαστηρίου της Κύπρου, συμμετείχε σε σύνθεση όπου εκδίκασε αστική υπόθεση (αγωγή αποζημίωσης εξ αδικοπραξίας λόγω δυσφήμησης), στην οποία τον ενάγοντα και αντίδικο του προσφεύγοντος εκπροσωπούσε ως δικηγόρος ο ιδρυτής και επικεφαλής μιας δικηγορικής εταιρείας στην οποία εργαζόταν ο υιός του.
Το Δικαστήριο του Στρασβούργου επισήμανε ότι ενώ οι δικαστές δεν πρέπει αυτομάτως να αυτοεξαιρούνται σε αυτές τις περιπτώσεις, τέτοιοι δεσμοί αίματος πρέπει να αποκαλύπτονται κατά την έναρξη της διαδικασίας.
Παρόλα αυτά, ο προσφεύγων είχε πληροφορηθεί τη σχέση μεταξύ του υιού του δικαστή και του δικηγορικού γραφείου, όταν το ένδικο μέσο που άσκησε απορρίφθηκε από το Ανώτατο Δικαστήριο και επομένως δημιουργήθηκαν ζητήματα μεροληψίας.
Το Δικαστήριο διαπίστωσε ότι οι αμφιβολίες του προσφεύγοντος σχετικά με την αμεροληψία του δικαστή του Ανωτάτου Δικαστηρίου, δικαιολογούνταν αντικειμενικά και ότι η εγχώρια νομοθεσία και πρακτική δεν παρείχαν επαρκείς διαδικαστικές εγγυήσεις.
Το ΕΔΔΑ διαπίστωσε ομόφωνα παραβίαση του δικαιώματος σε δίκαιη δίκη υπό την ειδικότερη έκφανσή της, της αντικειμενικής αμεροληψίας του δικαστηρίου (άρθρου 6 παρ. 1 της ΕΣΔΑ). Επιδικάστηκε ποσό 9.600 ευρώ για ηθική βλάβη.
Βλ. το πλήρες κείμενο