ΑΠΟΦΑΣΗ
Παλιούρας κ.α. κατά Ελλάδας της 10.09.2024 (αρ. προσφ. 51031/16 και 2 άλλες)
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Το 2015 εκδόθηκαν τρία Πρωτόκολλα διοικητικής αποβολής κατά των προσφευγόντων λόγω φερομένης αυθαίρετης κατάληψης ορισμένων ακινήτων του δημοσίου. Ταυτόχρονα, εκδόθηκαν και Πρωτόκολλα αποζημίωσης για την φερόμενη αυθαίρετη χρήση αυτών των εκτάσεων για μια περίοδο 19 ετών, με συγκεκριμένα ποσά αποζημίωσης για κάθε έναν από τους προσφεύγοντες.
Οι προσφεύγοντες κατέθεσαν Ανακοπές στο Μονομελές Πρωτοδικείο Καρδίτσας, ζητώντας να ακυρωθούν ή, επικουρικά, να τροποποιηθούν τα Πρωτόκολλα αποζημίωσης αυθαίρετης χρήσης των κτημάτων διαχείρισης δημοσίου.
Το εγχώριο δικαστήριο έκρινε στο σκεπτικό των (ίδιων) αποφάσεων του, ότι το άρθρο 2 του ν. 388/1943 προέβλεπε ότι το Πρωτόκολλο καθορισμού αποζημίωσης για αυθαίρετη χρήση ακινήτων, που βρίσκονται υπό τη διαχείριση του δημοσίου, δεν μπορεί να περιλαμβάνει χρονικό διάστημα άνω των πέντε ετών από την ημερομηνία της πρώτης έκδοσής του. Προσέθεσε δε, παραθέτοντας και σύμφωνη νομολογία του ΑΠ, ότι ήταν ανεπίτρεπτος και άκυρος ο καθορισμός αποζημίωσης για χρονικό διάστημα μεγαλύτερο της πενταετίας.
Έτσι σύμφωνα με την αιτιολογία των εγχωρίων αποφάσεων δεν μπορούσε να βεβαιωθεί ποσό αποζημίωσης πέραν της πενταετίας. Όμως το εθνικό δικαστήριο, παρότι τα προσβαλλόμενα επίδικα Πρωτόκολλα ανέφεραν καταβλητέα αποζημίωση για μη νόμιμο χρονικό διάστημα 19 ετών (14 έτη πέραν του νομίμου), στην ίδια αιτιολογία των αποφάσεων του ανέφερε ότι νομίμως εκδόθηκαν τα Πρωτόκολλα αυτά και με το διατακτικό απέρριψε όλες οι Ανακοπές, επικυρώνοντας τα Πρωτόκολλα.
Οι προσφεύγοντες προσέφυγαν στο ΕΔΔΑ για παραβίαση του δικαιώματός τους σε δίκαιη δίκη.
Το Δικαστήριο διαπίστωσε παραβίαση της δίκαιης δίκης (άρθρο 6 § 1), λόγω της αντιφατικής αιτιολογίας των αποφάσεων του εθνικού δικαστηρίου, που τις καθιστούσαν διφορούμενες και αυθαίρετες.
Το ΕΔΔΑ επιδίκασε στους προσφεύγοντες 12.000 ευρώ συνολικά για ηθική βλάβη και 1.500 ευρώ για δικαστικά έξοδα.