ΑΠΟΦΑΣΗ
B.F. κ.α. κατά Ελβετίας της 04/07/2023 (αριθ.πρoσφ. 13258/18, 15500/18, 57303/18 και 9078/20)
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Οι προσφεύγοντες, υπήκοοι Ερυθραίας και Κίνας, εισήλθαν στην Ελβετία σε διαφορετικές χρονικές στιγμές μεταξύ 2008 και 2012 και τους αναγνωρίστηκε καθεστώς επικουρικής προστασίας και όχι άσυλο, δεδομένου ότι οι λόγοι –φόβος δίωξης– για τη χορήγηση του καθεστώτος πρόσφυγα θεωρήθηκαν ότι προέκυψαν ως αποτέλεσμα της παράνομης εξόδου τους από το κράτος καταγωγής τους. Οι αρχές της Ελβετίας απέρριψαν τα αιτήματά τους για οικογενειακή επανένωση λόγω έλλειψης επαρκών πόρων διαβίωσης και εξάρτησης από την κοινωνική πρόνοια. Άσκησαν προσφυγή για παραβίαση του δικαιώματος σεβασμού της οικογενειακής ζωής (άρθρου 8) και για απαγορευμένη διάκριση.
Το ΕΔΔΑ τόνισε ότι τα κράτη μέλη διαθέτουν ένα «περιθώριο εκτίμησης» όσον αφορά την απαίτηση μη εξάρτησηςαπό την κοινωνική πρόνοια πριν από τη χορήγηση οικογενειακής επανένωσης ωστόσο, η ιδιαίτερα ευάλωτη κατάσταση στην οποία βρίσκονται όλοι οι πρόσφυγες θα έπρεπε να λαμβάνεται επαρκώς υπόψη.
Εν προκειμένω διαπίστωσε ότι στις δύο προσφυγές, οι προσφεύγοντες είχαν αποκτήσει ικανοποιητικό εισόδημα στην Ελβετία και στην τρίτη ότι η προσφεύγουσα είχε πρόβλημα υγείας. Έτσι κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η απαίτηση περί μη εξάρτησης από την κοινωνική πρόνοια χωρίς ευελιξία θα συνιστούσε μόνιμο εμπόδιο στην οικογενειακή επανένωση. Έκρινε ότι απορρίπτοντας τα αιτήματα για οικογενειακή επανένωση, των τριών προσφευγόντων οι αρχές δεν είχαν επιτύχει δίκαιη ισορροπία μεταξύ του συμφέροντος των προσφευγόντων να επανενωθούν με την οικογένειά τους και του συμφέροντος της κοινότητας να ελέγχει τη μετανάστευση για την προστασία της οικονομικής ευημερίας της χώρας. Το ΕΔΔΑ διαπίστωσε παραβίαση του άρθρου 8 της ΕΣΔΑ.
Αντιθέτως για την προσφεύγουσα η οποία αν και είχε την δυνατότητα, δεν είχε εξασφαλίσει εργασία, το ΕΔΔΑ έκρινε ότι το καθ΄ου κράτος δεν είχε υπερβεί την διακριτική του ευχέρειακατά την εξισορρόπηση των ανταγωνιστικών συμφερόντων και την απόρριψη της αίτησής της για οικογενειακή επανένωση. Ωςεκτούτουδενδιαπίστωσεπαραβίασητουάρθρου 8.
Το Δικαστήριο έκρινε ότι η Ελβετία έπρεπε να καταβάλει για ηθική βλάβη5.125 ευρώ σε καθένα των B.F. και D.E., 15.375 ευρώ στον J.K. και για έξοδα 15.325 ευρώ από κοινού σεB.F. και D.E. και 10.788 ευρώ στον J.K.