ΑΠΟΦΑΣΗ
Thanza κατά Αλβανίας της 04.07.2023 (αρ. προσφ. 41047/19)
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Ο προσφεύγων είναι Αλβανός υπήκοος. Την εποχή των επίμαχων γεγονότων, ο προσφεύγων ήταν δικαστής στον Άρειο Πάγο.
Το 2016 η αλβανική κυβέρνηση θέσπισε δικαστικές μεταρρυθμίσεις, συμπεριλαμβανομένης μιας «διαδικασίας ελέγχου» όλων των δικαστών από τα αρμόδια όργανα, την Ανεξάρτητη Επιτροπή Αξιολόγησης (IQC) και το Ειδικό Τμήμα Προσφυγών (SAC). Τον Ιανουάριο του 2017 ο προσφεύγων υπέβαλε τα έντυπα τυπικής αξιολόγησης για τη διαδικασία ελέγχου.
Τον Ιούλιο του 2018 το IQC εξέδωσε την απόφασή του, όπου αφού διαπίστωσε ότι ο προσφεύγων δεν δικαιολόγησε την απόκτηση της περιουσίας του τον απέλυσε από τα καθήκοντά του. Επίσης το SAC έκρινε ότι ο προσφεύγων δεν είχε δηλώσει την εμπλοκή του σεπρογενέστερη έρευνα διαφθοράς, όπου κατηγορήθηκε ότι είχε ανάρμοστη επικοινωνία με άτομα που εμπλέκονταν στο οργανωμένο έγκλημα, ότι λόγω της «κλίσης του προς εγκληματικές δραστηριότητες» θα μπορούσε εύκολα να τεθεί υπό τον έλεγχο εγκληματικών οργανώσεων. Αυτά τα ευρήματα δικαιολογούσαν επίσης την απόλυσή του από τα καθήκοντά του.
Ο έλεγχοςτου προσφεύγοντος ανωτάτου δικαστή είχε ως αποτέλεσμα την απόλυσή του.Το Δικαστήριο διαπίστωσε,όσον αφορά την παράλειψη του προσφεύγοντος να αποκαλύψει την επικοινωνία με άτομα που εμπλέκονται σε εγκληματικές οργανώσεις, ότι δεν του παρασχέθηκε η κατάλληλη ευκαιρία να αντιταχθεί σε αυτή την κατηγορία και να υπερασπιστεί τον εαυτό του. Σημείωσε τη διαπίστωση των οργάνων ελέγχου ότι ο προσφεύγων δεν είχε επικοινωνήσει με εγκληματίες. Ωστόσο, το βάρος της απόδειξης ως προς αυτό είχε μετατεθεί στον ίδιον τον ελεγχόμενο προσφεύγοντα, και σε αυτό το βάρος ήταν υπερβολικό ή/και αδύνατο να ανταποκριθεί, ελλείψει πρόσβασης σε τυχόν αποδεικτικά στοιχεία που παρέχονται από τα όργανα ελέγχου σχετικά με την πραγματοποίηση τέτοιων επικοινωνιών. Ηαιτιολογίαδε των αρχών ήταν ανεπαρκής και υπερβολικά φορμαλιστική όσον αφορά την παράλειψήτου να δηλώσει προηγούμενη ποινική διαδικασία εναντίον του.
Ωστόσο, όσον αφορά το άρθρο 8, το ΕΔΔΑ δεν διαπίστωσε ελλείψεις σχετικά με την αξιολόγηση των περιουσιακών στοιχείων του προσφεύγοντος που είχε χρησιμοποιηθεί ως χωριστή νομική βάση για τη δική τουαπόλυση.
Tο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων έκρινε ομόφωνα ότι υπήρξε παράβαση του άρθρου 6 (δικαίωμα σε δίκαιη δίκη) και με 6 ψήφους έναντι 1 κατά, ότι δεν υπήρξε παραβίαση του άρθρου 8 (δικαίωμα σεβασμού της ιδιωτικής ζωής).Επιδίκασε 3.500 ευρώ για έξοδα και δαπάνες.