Πηγή: echrcaselaw.com
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Εύλογη διάρκεια της δίκης και αποτελεσματικό ένδικο βοήθημα για επιτάχυνση της διαδικασίας.
Οι προσφεύγοντες είχαν προσφύγει στη δικαιοσύνη για καταβολή αποζημίωσης λόγω αναγκαστικής απαλλοτρίωσης στην πρώτη προσφυγή και για αποζημίωση από αστική ευθύνη του δημοσίου στη δεύτερη. Η συνολική διαδικασία σε τρεις βαθμούς δικαιοδοσίας, διήρκεσε 15 χρόνια και 2 μήνες και 10 χρόνια αντιστοίχως στην κάθε περίπτωση.
Το ΕΔΔΑ διαπίστωσε και στις δύο περιπτώσεις ότι η διάρκεια των διαδικασιών ήταν σαφώς υπερβολική και δεν μπορούσε να δικαιολογηθεί από εξαιρετικές περιστάσεις. Έκρινε ότι η διαδικασία δεν εκπλήρωσε την απαίτηση του «εύλογου χρόνου» και είχε παραβιάσει το δικαίωμα δίκαιης δίκης (άρθρο 6 § 1).
Επίσης το ΕΔΔΑ διαπίστωσε ότι και στις δύο περιπτώσεις οι προσφεύγοντες δεν διέθεταν αποτελεσματικό ένδικο βοήθημα για επιτάχυνση των διαδικασιών ή για αποζημίωση λόγω της υπερβολικής διάρκειας της διαδικασίας. Συνεπώς το ΕΔΔΑ έκρινε ότι υπήρχε παραβίαση του άρθρου 13 της Σύμβασης και επιδίκασε ποσό 9.000 ευρώ και 1.250 ευρώ αντίστοιχα στους προσφεύγοντες για ηθική τους βλάβη.